Veel studenten dromen van een semester in het buitenland. Hoe gaat het er nu écht aan toe? Wat moet je regelen ter voorbereiding? Hoe pas je je aan aan een nieuwe taal en een nieuwe cultuur? Via dit blog hou ik jullie elke twee weken op de hoogte van de lessen op een Spaanse universiteit, de Spaanse cultuur en natuurlijk het studentenleven tijdens mijn minor als Erasmus-student in Castellón de la Plana, een stadje tussen Valencia en Barcelona.
Als ik nu in Nederland was geweest, zat ik waarschijnlijk met een kop warme chocolademelk bij de open haard, omdat het met temperaturen onder het nulpunt te koud is om een voet buiten te zetten. Maar omdat ik in Spanje zit, en we weer eens een lang weekend hadden in verband met de zoveelste feestdag, besloot ik in een impulsieve bui een weekendje Alicante te boeken. Gewoon, omdat het kan.
Een winterwonderland midden in de stad
Ik nam vrijdag de eerste trein in Zuidelijke richting en zondag de laatste trein weer terug, in de hoop dat een lang weekend Alicante genoeg zou zijn om de highlights te zien. Het eerste punt op mijn bucketlist was Calle San Fransisco, ook wel bekend als The Mushroom Street. Dit gezellige straatje in het centrum deed zijn naam eer aan doordat de straat was volgepland met grappige metershoge plastic paddenstoelen. Zoiets heb ik nog nergens anders gezien.
Na een bezoekje aan de Basílica de Santa Maria, het populaire strand Playa de Postiguet en de Explanada – de boulevard langs het strand waar naast heerlijke paella ook vele straatkunstenaars en verkopers te vinden zijn – liep ik terug door het Casco Antiguo, het oude gedeelte van Alicante. In deze wijk kom je op elke hoek van de straat voor verrassingen te staan: van random pubs waar je unieke smaken als de ‘choco-mousse-coffee’ kunt proberen tot mysterieuze trappetjes omhoog onder sierlijke bogen door, leidend tot weer een andere kerk of een ander plein. Ergens in de verte hoorde ik kerstmuziek spelen en ik besloot het geluid te volgen. Zo kwam ik uit bij een vrolijk plein waar de kerstsfeer er goed in zat. Er was een live-orkest, een grote opblaasbare bal waarin je op de foto kon met nepsneeuw en zelfs een geïmproviseerde ski-baan voor kinderen.
Pasta met schelpdieren hoog bovenin de bergen
Omdat vrijdag en zondag bijna alles dicht was vanwege de feestdag, had ik de meeste bezienswaardigheden bewaard voor zaterdag. De bekendste attractie in Alicante is het kasteel van Santa Barbara, verscholen op de hoogste berg Mount Benacantil. Zelf had ik me te voet aan de klim gewaagd, maar ik zag ook een aantal Duitsers voorbij komen die zo dapper waren op de fiets de uitdaging aan te gaan. Maar het was de moeite waard: het kasteel biedt een indrukwekkend uitzicht over de gehele stad. Ook erg leuk is het terrasje bovenin de bergen, waar je pasta met schelpdieren kunt eten terwijl je uitkijkt over de zee.
Toen ik na het afrekenen nog een keer omkeek zag ik dat één van de drie katten, die me gedurende de hele maaltijd naast mijn tafel aan zaten te staren, op mijn stoel was geklommen en zich tegoed deed aan de resten van de vis.
’s Avonds heb ik gegeten bij tapasbar D’tablas. In plaats van een menukaart waaruit je een aantal tapas kan kiezen, bestel je wat te drinken en het personeel komt zo nu en dan langs met een dienblad met tapas, geserveerd op kleine broodplankjes. Het aantal geconsumeerde tapas wordt uiteindelijk geteld aan de hand van het aantal plankjes en de tapas zijn slechts een euro per stuk. Omdat dit unieke concept erg populair is bij zowel touristen als locals, staat er meestal wel een rij voor de ingang, maar het is zeker een aanrader als je een keer in Alicante bent!
Alleen op het eiland
Omdat twee dagen tijd inderdaad wel voldoende bleek om de meeste bijzonderheden van Alicante te zien, vroeg ik de ober van de tapasbar of hij nog aanraders had. Zijn tip was Tabarca, het kleine eilandje op een paar kilometer afstand van de kust. “In de zomer kun je er leuk snorkelen, maar ik ben bang dat je in deze tijd van het jaar de enige persoon op dat eiland zult zijn,” antwoordde hij. “Waarom ga je ook in december naar Alicante?”
Ik haalde mijn schouders op. “Waarom niet?”
Ik besloot zijn tip op te volgen en vertrok zondagochtend met de veerboot naar Tabarca. De boot vertrekt ’s ochtends om 11:30 en een retourtje kost slechts €20. De enige persoon op het eiland was ik niet (was ook wel leuk geweest op zich), maar er waren inderdaad niet veel touristen. Hoewel het te koud was om te snorkelen, was het perfect weer om een rondje om het eiland te lopen en de vuurtoren en de oude kerk te bekijken. Er scheen een aangenaam zonnetje en de sfeer was relaxed en vredig. Wat je sowieso niet kunt overslaan als je op Tabarca bent, is de Caldera proeven: een speciaal gerecht met vis en rijst dat in vrijwel alle lokale restaurantjes te krijgen is. Ik was nog net op tijd klaar om de boot terug te halen van 16:30. Toen ik na het afrekenen nog een keer omkeek zag ik dat één van de drie katten, die me gedurende de hele maaltijd naast mijn tafel aan zaten te staren, op mijn stoel was geklommen en zich tegoed deed aan de resten van de vis.
De laatste loodjes
Na dit refreshing weekendje Alicante is het nog even twee weken hard werken voordat ik met kerst naar Nederland kom. Inmiddels heb ik bijna al mijn projecten en presentaties afgerond – waaronder mijn eerste presentatie in het Spaans! – waardoor ik gelukkig voor de meeste vakken al een deel van mijn cijfer binnen heb. Ik ben nu druk bezig met het maken van samenvattingen en na de vakantie kunnen jullie lezen hoe mijn tentamens gegaan zijn…
