Eline studeerde als eerste student cum laude af bij de Associate degree Software Development

Veel kinderen of pubers weten, begrijpelijk, niet precies wat ze later willen worden. Toch borrelt er bij sommige mensen een specifieke interesse op en verlaat dit idee nooit helemaal hun gedachten. Zo ook bij de energieke Eline Jorritsma: 28 jaar oud, wonend in Hengelo, en onlangs de eerste student die (cum laude) afstudeerde bij de voltijdopleiding Associate degree (Ad) Software Development. Al vroeg heeft ze interesse in computers en programmeren, maar het loopt in eerste instantie toch anders.  

Hoe het allemaal begon

‘Het begon al toen ik een kind was. Mijn vader knapte oude computers op op zolder en ik keek graag mee. Hij legde mij uit hoe een harde schijf werkte door die uit elkaar te halen en te laten zien hoe de lezer over de schijven heen beweegt. Dat vond ik fascinerend!’ Dan is het 2014 en een pientere, jonge Eline is net klaar met het vwo in Emmen. Ze wil ook 'iets met computers doen', maar wat dan? ‘Eigenlijk wilde ik gaan programmeren. Mensen om mij heen met dezelfde interesse waren er thuis al mee aan het priegelen. Zelf deed ik dat niet. Ik dacht dat dit noodzakelijk was voor een opleiding in die richting en ik was bang dat het te hoog gegrepen was voor me’. Dus kiest ze breder en begint aan de (toenmalige) ICT-opleiding IT Service Management bij Saxion in Enschede.  
Al snel ontdekt ze dat het zwaartepunt van de opleiding vooral ligt op de kant van management en minder op het toegepast programmeren. ‘Ik opende dat boekenpakket in september en dacht: oh, dit was toch niet helemaal wat ik in gedachten had.’ Ze start, maar weet eigenlijk al meteen dat dit niet bij haar past. Dus besluit Eline te stoppen in januari van 2015. 

180 graden de andere kant op

Ze beweegt weg van het eerste plan: geen ICT, geen computers, maar een draai van 180 graden de andere kant op. ‘Als kind had ik altijd al interesse in andere culturen. Daarnaast had ik een obsessie voor Harley-Davidson, waardoor ik me meer ging verdiepen in Amerika en in de geschiedenis van de Native Americans. Op de middelbare school werd dit in geschiedenis verder uitgediept. In 2015 verhuisde ik daarom naar Leiden om daar op de universiteit Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie te studeren. Heel anders! Bergen artikelen lezen, eindeloos,’ zegt ze lachend.  
 
Ze vindt het ontzettend interessant en doet zelfs een uitwisselingsprogramma in de staat Montana, in de Verenigde Staten. Het meest opvallende voor haar is hoe attent en betrokken de Amerikaanse docenten daar zijn. ‘Eén docent nam zelfs Gouda-kaas voor me mee, omdat ik dat zo miste uit Nederland!’. Na haar avontuur in Amerika besluit Eline een Master te doen in Culture, Organization & Management op de Universiteit van Amsterdam. En, net zoals bij haar universitaire bachelor, behaalt ze haar getuigschriften nominaal (binnen de gestelde opleidingsduur) en cum laude. Vastbijten en ervoor gaan. 

Kipsaté met uitjes

Na haar afstuderen vindt ze een baan in een wereld die ze daarvoor nog niet kende: de ondergrondse infrastructuur. ‘Bij mijn master had ik mij verdiept in organisatiestructuren en bedrijfscultuur. Nu werkte ik als werkvoorbereider in de stadsverwarming. Groot materieel inkopen, overleggen met gemeente en veiligheidsregio’s. Het was heel gaaf! Maar ik merkte helaas na een tijdje dat de chaos en stress van deze wereld me begonnen te overweldigen. Het enige wat ik deed, was werken. Ik sliep twee nachten per week in een hotel om niet steeds heen en weer te hoeven reizen. Nou, dan komt de kipsaté met uitjes je op een gegeven moment wel de neus uit’, grapt ze. Uiteindelijk ligt een burn-out op de loer. ‘Het werd thuis steeds minder gezellig en ik sliep slecht. Het was niet best.’ Switchen binnen de organisatie blijkt geen optie, dus besluit ze in goed overleg om op zoek te gaan naar iets anders. 

Full circle moment

Inmiddels is het januari 2021, coronatijd. ‘Ik was opeens echt even terug bij af en zat werkeloos thuis’, vertelt Eline. In haar zoektocht naar de volgende stap, komt het idee van programmeren weer naar boven. ‘Ik was zelf wat dingen aan het uitproberen. Het begon te kriebelen. Maar om nou weer vier jaar aan een opleiding te besteden, vond ik te veel. Ik was 26 jaar oud en wilde gewoon aan de slag!’ Uiteindelijk is het haar moeder die online de Ad Software Development ziet staan bij Saxion. Een toegepaste, tweejarige opleiding waarin je echt leert programmeren. ‘Dat klinkt goed, dacht ik. De volgende dag had ik een online meeting met docent Frank van Viegen en twee weken later startte ik als één van de negen die mochten deelnemen aan de pilot van deze nieuwe opleiding. Eindelijk programmeren; het was een full circle moment’. 

Bakkies doen in de Iglo

Het is meteen een schot in de roos. ‘We werden ondergedompeld in een leersysteem waarbij we 40 uur per week op school aan opdrachten werkten: mastery learning heet dat. Geen colleges maar opdrachten maken, soms met YouTube-filmpjes als instructies. De opdrachten duurden meestal maar één of twee dagen en daarna gingen we ze samen met de docenten nakijken. Pas als je een 8 of hoger scoort, mag je door naar het volgende onderdeel.’

In het begin zijn ze met een knusse groep van negen pioniers. ‘Samen dronken we in de pauze een bak koffie in 'de Iglo', de koffiehoek. Met de groep hadden we een soort kantoortuin in het Epy Drost-gebouw. Het voelde als een echte werkplek. Het was soms wel pittig om 40 uur per week nieuwe dingen te leren. In het begin zaten we ook nog eens drie dagen per week vanuit huis te werken vanwege de pandemie.'

Afstuderen en door! 

Maar Eline is een ware snelheidsduivel. Ze beweegt zich als een wervelwind door de opdrachten. ‘Het idee was dat we op ons eigen tempo werkten. Dat lukte goed, ook al was de verleiding om vooruit te schuiven soms moeilijk te weerstaan. Maar ik was enorm gemotiveerd, ik wilde natuurlijk zo snel mogelijk afstuderen. Een van de voordelen van de opleiding was dat je zelf je afstudeerverdediging mocht plannen, dus ik kon mijn eigen plan trekken. Zodra ik veel onderdelen van mijn portfolio had afgerond, stelde ik een deadline voor mezelf.’ De eindstreep komt in zicht en Eline studeert cum laude af. 
 
Ondertussen wordt het drukker in Epy Drost. Niet alleen houden de coronamaatregelen namelijk langzaam op, ook breidt de Ad Software Development zich uit. ‘Sinds ik de opleiding begon, heeft deze zich enorm ontwikkeld. Ik zat natuurlijk in de pilotgroep. Zelf vond ik het heel prettig werken om met een kleine groep te zijn, zo kun je sneller met je vragen terecht. Maar de opleiding groeit en verandert. Het ging gewoon van een kleinschalig project naar een populaire keuze. Dat snap ik ook, want het is perfect als je weet dat je wilt leren programmeren. Het is echt een gave proeftuin voor hoe het óók kan in het onderwijs. Ik ben erg benieuwd hoe het concept van mastery learning zich verder zal ontwikkelen met de toenemende populariteit.’

Advies aan studiekiezers 

Als je Eline vraagt voor wie de Ad nou heel geschikt is, kan ze snel antwoorden. ‘Als je dit wilt gaan doen, moet je gewoon gek zijn op programmeren. De Ad is heel toegepast en beroepsgericht. Als je breder binnen ICT wilt kijken wat bij je past, ga dan voor HBO ICT.’ Hoe het lesprogramma van de Ad eruitziet? Dat kun je ook online bekijken. ‘De samenvatting: het is praktisch, je zit niet steeds met je neus in de boeken en er zijn geen projectgroepjes.  Je bent in het eerste jaar bezig met de opdrachten die je klaarstomen voor het tweede jaar waarin je twee stages loopt en vrije projecten doet voor je portfolio. Hierin kan je zelf ideeën aandragen. Het is best individualistisch werken, maar je kan de sociale interactie zeker opzoeken. Ik heb bijvoorbeeld ook in juli van 2021 samen met twee medestudenten onze studievereniging Tuks opgericht. ’

Van alle markten thuis

Nu is Eline klaar om de wereld van softwareontwikkeling te veroveren. ‘Ik ben zowel een back-end als front-end developer en vind de combinatie geweldig.’ Ze droomt ervan om in de toekomst sparringspartner te zijn bij spannende projecten, misschien wel in industriële automatisering of het maken van embedded systems. ‘Niet de hele dag alleen maar programmeren, maar ook niet de hele dag vergaderen. Een beetje balans.’  
 
Van haar eerste salaris als programmeur kocht ze een felbegeerde handheld spelcomputer: een Steam Deck. Daarop speelt ze bijvoorbeeld Stardew Valley. ‘Maar soms wil ik ook even geen scherm hoor. Ik zit bijvoorbeeld bij een roeivereniging waar ik twee keer per week train. En ik ben gek op wandelen met mijn vriend. We zeiden laatst nog tegen elkaar: ‘we zijn gewoon planten.’ We hebben af en toe wat water en zonlicht nodig, en dan zijn we weer helemaal opgeladen.’