Sarah-Manon loopt stage bij Animal Rights en vertelt over haar passie voor een wereld zonder leed

Hi Sarah-Manon, hoe ben je bij Stichting Animal Rights terecht gekomen? 

“Hey hallo! Ik volg de opleiding Creative business en heb net mijn stage afgerond bij de NGO Animal Rights. Een NGO – niet-gouvernementele organisatie –  is een organisatie die een maatschappelijk, sociaal of wetenschappelijk probleem wil oplossen. Ik ben al een aantal jaren dierenrechtenactivist en nu kreeg ik de kans om stage te lopen bij een organisatie die mijn principes en waarden deelt. Animal Rights (AR) is een toonaangevend onderzoeksplatform dat zich inzet voor dierenrechten. Als activist kon ik daar altijd terecht voor waardevolle informatie en advies. Ik bracht veel tijd door op hun website, op zoek naar nieuwe inzichten, kennis en raad. Met mijn vingers en tenen gekruist stuurde ik een e-mail naar AR.  Die  werd snel beantwoord: ik kreeg te horen dat ze geïnteresseerd waren!”

Waarom wilde je daar graag stagelopen? 

“Daar heb ik megaveel redenen voor. De voornaamste is de focus die ze als stichting hebben door te pleiten voor de erkenning en fundamentele rechten voor dieren. Dat doen ze met een multispecies-aanpak. Dit betekent dat ze zich niet alleen inzetten voor traditionele huisdieren, zoals een kat of hond. Ze streven naar bescherming voor alle dieren, inclusief landbouwdieren, proefdieren en wilde dieren. Daarnaast concentreren andere dierenwelzijnsorganisaties zich vaak op het verbeteren van de huidige omstandigheden binnen bestaande systemen. AR is in Nederland uniek door echt te streven naar een stop van deze systemen. Ook heeft AR een flinke reputatie opgebouwd met rechtszaken en juridische acties. Ze brengen misstanden aan het licht met hun undercoverbeelden en organiseren protesten en demonstraties. De onafhankelijkheid die ze als NGO hebben, is voor mij ook belangrijk. Ze zijn niet verbonden aan politieke partijen of commerciële belangen. Dit stelt hen echt in staat om vrij en zonder conflicterende belangen op te komen voor de dieren.”

Waar komt jouw passie voor dieren of tegen dierenleed vandaan? 

“Wanneer ik onrecht zie, dan kan ik niet zomaar wegkijken. Hoe wij andere wezens systematisch mishandelen, misbruiken en vermoorden, is niet een kwestie van een ‘persoonlijke’ keuze. Het is eerder een fundamenteel-ethisch vraagstuk. Ik snap niet hoe we dit soort leed moreel kunnen rechtvaardigen voor zintuiglijk plezier. We hebben de keuze om dat niet te doen. Ik zou het daarom niet verwoorden als een passie voor dieren, maar een passie om een leven te leiden waarin ik zoveel mogelijk leed probeer te verminderen voor iedereen. We hebben stuk voor stuk de verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor de wereld waarin we leven. Want eerlijk: we doden 1,5 miljoen kippen, 45000 varkens en 5000 koeien per dag in Nederland. Dat is echt niet oké, voor niks en niemand niet.”

Wat doe jij naast deze stage tegen dierenleed?

“Ik eet al bijna acht jaar volledig plantaardig! Daarnaast doe ik aan straatactivisme met Anonymous for the Voiceless en blijf ik na mijn stage vrijwillig artikelen schrijven voor AR. Ook probeer ik mensen te inspireren met heerlijk leedvrij eten, binnen mijn small-scale cateringbedrijfje: Planty To Love.”

Wat mocht je allemaal doen tijdens je stage? 

“Ik scheef artikelen voor de Plant Power-campagne, was verantwoordelijk voor de Instagram-webcare, mocht documenten voor rechtszaken doorspitten, heb educatieve presentaties gemaakt en hielp met vele andere taken. Als vliegende keep werd ik op veel vlakken ingezet. De artikelen die ik schreef, gingen erg goed op social media en creëerden veel bewustwording online.”

Wat vond je het leukste om te doen? 

“Het zijn toch wel echt mijlpaaltjes wanneer je eigen artikelen op de website komen te staan waar je al jaren zelf op kijkt voor inspiratie. Ik wilde mijn schrijfvaardigheid verbeteren en werd daarin super goed begeleid vanuit het team. Daarnaast was het organiseren van de demonstratie ‘Stop Dierproeven’ in Amsterdam een hoogtepunt. Net als de uitjes naar rechtszaken en een conferentie in Brussel.”

Wil je later ook in deze richting aan het werk? 

“Enigszins. Dit werk knaagt mentaal aan je. Je wordt constant met verschrikkelijke beelden en wreedheden geconfronteerd. Ik heb zo’n immens respect voor het team van AR. Ik denk dat ik dit zelf mentaal niet aankan. Deze periode was voor mij intens, helend en tegelijkertijd ook heel confronterend. Om toch een verschil te kunnen maken, wil ik mensen op een andere manier inspireren en informeren. Mijn droom is om samen met mijn partner een voorbeeld-boerderij vorm te geven. Een utopische plek waarin we leven via permacultuur-principes, zoals een voedselbos en het herbalisme. We willen dieren uit de vee-industrie een veilige plek bieden. Mensen met een ‘afstand’ tot de arbeidsmarkt kunnen meehelpen. Op deze manier willen we een voorbeeld zijn voor beleidsmakers, huishoudens, onderwijzers en individuen.”

Wat wil jij andere studenten meegeven op het gebied van dierenwelzijn? 

“Wees bewust van de impact die je keuzes hebben. Wees bewust van de dieren die je eet. Ze zijn geen producten, maar individuen die recht hebben op een leven, vrij van onnodig lijden. Ze ervaren net als wij, stress, verdriet, angst maar ook plezier en liefde. Daarnaast maakt deze industrie niet alleen niet-menselijke slachtoffers, maar hebben die keuzes immense gevolgen voor mensen. De keuzes tasten ons enige thuis aan, de aarde. Wist je bijvoorbeeld dat de mensen die in slachthuizen werken naar schatting voor 80% arbeidsmigrant zijn, zónder vast contract? De positie waarin deze mensen zich bevinden, is oprecht vreselijk. Ze leven altijd met de angst hun baan, huis en veiligheid kwijt te raken. Daarnaast vergt dit werk veel van hun psychische gezondheid. Het aantal zelfmoordpogingen ligt hoog en het werk wordt gelinkt aan PTSS en huiselijk geweld. Logisch op zich, wanneer je onschuldige wezens systematisch dagelijks moet doden.”