Mannie Hoek volgde in het verleden al een hbo-opleiding in de maatschappelijke zorg. Door haar baan als docent bij een NT2 school, waar ze kinderen de Nederlandse taal leert, besloot ze de pabo in deeltijd te volgen. De combinatie van een gezin met drie kinderen, haar baan en deze studie was te veel. “Zodra ik merkte dat mijn gezin mij harder nodig had, besloot ik te stoppen.” Toch heeft ze geen spijt dat ze begonnen is aan de deeltijdstudie.
Taalles geven
Mannie werkt in het onderwijs. “Ik werk op een NT2 school, een school voor nieuwkomers. Nieuwkomers zijn kinderen vanuit de hele wereld die bij ons op school terecht kunnen om de Nederlandse taal te leren. Ik vind het echt enorm leuk werk. Op dit moment geef ik les aan de onderbouw, de kleuters. Het is geweldig om te zien hoe kinderen die nog helemaal geen Nederlands spreken, binnenkomen en na slechts een jaar al op weg zijn naar regulier onderwijs. Ze kunnen dan al zinnen spreken en begrijpen wat we vertellen. Dat is fantastisch om te zien.”
Van gezinscoach naar docent
Voordat Mannie bij deze school ging werken was ze al veel in contact met deze doelgroep. “Hiervoor heb ik jaren als gezinscoach gewerkt. De laatste jaren heb ik ook veel contact gehad met gezinnen die nog maar net in Nederland woonden. Via een collega die al contact had met deze school ben ik in aanraking gekomen met Het Palet. Zij vertelde mij dat het echt iets voor mij was. Omdat ik al een lesbevoegdheid had en ik opzoek was naar ander werk.” De lesbevoegdheid waar Mannie over beschikt is bedoeld voor het volwassenonderwijs. “Ik heb in het verleden SPH gedaan, tegenwoordig Social Work. In 2009 heb ik een tweede graad lesbevoegdheid gehaald. Daarmee kan ik lesgeven op bijvoorbeeld het mbo of aan volwassenen.”
Deeltijd lerarenopleiding basisonderwijs (pabo)
Om de juiste bevoegdheid te halen voor het basisonderwijs, besluit Mannie weer de schoolbanken in te gaan. “Dit werk vind ik zo leuk om te doen dat ik besloot de pabo te gaan volgen. Met mijn achtergrond kon ik de pabo in een verkorte deeltijdopleiding doen.” Deze opleiding duurt twee jaar. Dit betekende voor Mannie dat ze naast een dag werken ook weer ging studeren en stagelopen.
Voordat ik begon aan mijn studie had ik al bedacht dat mijn gezin op één zou blijven staan. Zodra ik merkte dat mijn gezin mij harder nodig had, besloot ik te stoppen.
Vol programma
Toch viel Mannie deze combinatie zwaarder dan ze had gedacht. “Wat ik toen niet helemaal had begrepen, was dat het in combinatie met een gezin én zeker als je daarnaast ook nog werkt, echt heel pittig is.” Mannie had het niet onderschat, maar toch viel de combinatie haar tegen. “Het is ook wel logisch, want waar je normaal vier jaar over doet, wordt in twee jaar gedaan. Het is een vol programma met vaak lange dagen op school. Daarnaast één dag in de week stage, maar dan moet je ook nog rekening houden met feestdagen en andere bijzonderheden. Eigenlijk kwam het erop neer dat ik wel vaker een tweede dag zou moeten stagelopen.”
Gezin op één
Naast studeren en werken is Mannie moeder, de rol heeft bij haar prioriteit. “Ik ben moeder van drie kinderen, van 14, 12 en bijna 10. Ik merkte al een langere periode dat het erg pittig was. Ik was in februari ingestroomd en een jaar later besloot ik te stoppen.” Mannie weet nog goed welk moment ze besefte dat het niet ging lukken. “Het was richting de toetsweek. Ik dacht nu moet ik weer verslagen maken en leren voor toetsen. Thuis hadden mijn kinderen ook aandacht nodig. Eentje was net begonnen op de middelbare school. Dat de toetsweek er weer aan kwam was voor mij de druppel op te stoppen. Voordat ik begon aan mijn studie had ik al bedacht dat mijn gezin op één zou blijven staan. Zodra ik merkte dat mijn gezin mij harder nodig had, besloot ik te stoppen.”
Ik had een leuke klas, en vond het daarom heel jammer om te stoppen. Onderling waren we elkaar continu aan het motiveren. Het was zwaar, maar we zetten door.
Geen spijt
Mannie heeft absoluut geen spijt van haar keuze om weer te gaan studeren. “Ik had een leuke klas en vond het mede daarom heel jammer om te stoppen.” Veel van haar klasgenoten zaten in gelijke situaties. “Onderling waren we elkaar continu aan het motiveren. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje. Het was zwaar, maar we zetten door. Die onderlinge motivatie was heel fijn en ook mijn studieloopbaanbegeleider dacht altijd mee. Ik dat allemaal als erg prettig ervaren.” Ook heeft ze in het jaar dat ze studeerde veel geleerd. “Ik heb ontzettend leuke stageplaatsen gehad, daar heb ik heel veel geleerd. Aan de studie lag het niet, maar de combinatie van alles was te veel voor mij.”
Studie weer oppakken
Mannie was niet de enige die haar studie met een gezin combineerde. “Medestudenten met een gezin hadden niet allemaal een baan. Daarnaast zit iedereen in een andere levensfase. Sommige klasgenoten hadden kinderen die een stuk jonger waren. Ik zeg niet dat het dan makkelijker is, maar het is echt per situatie verschillend of het te combineren valt.” Omdat Mannie de studie wel erg leuk vond, wil ze hem in toekomst wellicht weer oppakken. “Voor nu heb ik gezegd: ik stop ermee. Ik was op de helft, maar ik zou het in de toekomst nog graag afmaken. Als de kinderen zich straks wat meer zelf kunnen redden, ben ik zeker bereid om het laatste jaar nog af te maken.” Omdat Mannie in het nieuwkomersonderwijs werkt én door het lerarentekort mag ze dit schooljaar afmaken als docent, ook al heeft ze eigenlijk een lesbevoegdheid die bedoeld is voor het volwassenenonderwijs. “Ik geef één dag in de week les, mijn duo-collega doet de overige vier dagen. Omdat ik gestopt ben met de pabo sta ik volgend jaar waarschijnlijk niet meer voor de klas, eventueel spring ik dan bij als vervanger.”
