Ze heeft een achtergrond in de Bedrijfskunde, maar toen Eline Peters op een avond naar het Journaal zat te kijken en daar opnieuw hoorde hoe schrijnend het tekort aan HBO-V’ers in Nederland is, viel er plotseling iets op z’n plek: “Ik dacht: wacht eens, ik zou óók zo’n zij-instromer kunnen zijn.” Eline ging op onderzoek uit, startte bij de Saxion Parttime School en studeert en werkt inmiddels in duale vorm.
“De drempel om aan een nieuwe studie te beginnen, was eigenlijk niet eens zo hoog voor me,” vertelt ze, “vooral omdat me duidelijk werd, hoe groot die vraag naar HBO-V’ers is.” Eline, 53 jaar en woonachtig in Apeldoorn, werkte na haar studie Bedrijfskunde ruim 25 jaar in de zakelijke dienstverlening. “Ik zat in de uitzendwereld, werkte voor een accountancykantoor en was projectmanager in de huisvesting van kinderopvang. Het was heerlijk om al die jaren zo breed bezig te kunnen zijn, maar toch kriebelde er iets. Ik wilde nog wel eens iets anders gaan doen, bijvoorbeeld in de directe zorg voor andere mensen.”
Ik vond het wel een mooie gedachte al een stuk werk- en levenservaring mee te kunnen nemen. In mijn studie en naar de werkvloer.
Na die bewuste Journaaluitzending besloot Eline actie te ondernemen. Ze oriënteerde zich bij een aantal regionale hogescholen en koos voor de studie Verpleegkunde (hbo-v) bij de Saxion Parttime School: “Mijn eerste indruk was heel goed, dus ik schreef me in en startte in september 2018 met de opleiding. Ik vond het wel een mooie gedachte al een stuk werk- en levenservaring mee te kunnen nemen. In mijn studie en naar de werkvloer. Die start bij Saxion maakte van mij een duaal student, die ook op zoek moest naar een nieuwe werkgever. Ik ging direct aan de slag in de zorg. Daarnaast zit ik inmiddels in het tweede jaar van mijn studie. Als inwoner van Apeldoorn kwam ik vorig jaar in contact met het Verbrede Leerpaden-traject. Daarin werken gemeente, het mbo- en hbo-onderwijs en 11 zorginstellingen samen, met als doel de arbeidsmarkt naar de zorg te halen. Het idee is dat je tijdens je studie elk jaar rouleert van werkplek en doelgroep, bij één van de aangesloten organisaties. Daarbij ben je niet verplicht bij één van die instellingen te blijven, zoals vaak het geval is. Het doel is groter: zorgprofessionals-in-opleiding een brede start en veel ervaring bieden.”
Dit jaar werk ik op een afdeling met mensen die al op jonge leeftijd zijn gaan dementeren. Hier leer ik vooral ook dat niet alle zorg te plannen is.
Via dat traject ging Eline na een geslaagde sollicitatie aan de slag bij Zorggroep Apeldoorn: “Ik startte op een afdeling waar jongeren met niet-aangeboren hersenletsel wonen. De zorg is er complex. Ik realiseerde me dat deze jongvolwassenen qua leeftijd ook mijn eigen kinderen hadden kunnen zijn. Door bijvoorbeeld een ongeluk, spierziekte of overmatig drugsgebruik zijn zij sterk afhankelijk geworden van intensieve zorg. Al op mijn eerste werkdag stond ik aan het bed en hielp ik met wassen, aankleden, opstaan en eten. ‘Even schakelen: wie ben ík, dat ik al zó dicht bij iemand mag komen,’ schoot het door me heen. Ik was daar snel aan gewend en voor ik het wist, draaide ik volop mee. Ik had gewoon veel plezier, ben ook wel een doener, een praktijkmens, dus die praktijk paste mij wel. Het was een leerzaam jaar en ik kon mijn ervaring meenemen naar mijn tweede werkplek. Vanwege de omvang van de organisatie kon ik opnieuw bij Zorggroep Apeldoorn aan de slag. Dit jaar werk ik op een afdeling met mensen die al op jonge leeftijd zijn gaan dementeren. Hier leer ik vooral ook dat niet alle zorg te plannen is. Dat je vaak je schema moet loslaten, omdat cliënten bijvoorbeeld wat langer in hun pyjama willen blijven en de dag anders willen starten dan jij voor ogen hebt. Binnenkort loop ik voor een schoolopdracht een dag mee met één van de wondverpleegkundigen uit de organisatie, zodat ik mijn theoretische kennis kan koppelen met de praktijk. Die koppeling is trouwens interessant. Wat ik bij Saxion leer, neem ik mee naar de werkvloer. Andersom biedt die werkvloer input voor mijn studie.”
Vroeger zat ik vooral met mijn neus in de boeken, maar het onderwijs is natuurlijk enorm veranderd de afgelopen jaren.
Eline is elke dinsdag in de namiddag en avond bij Saxion te vinden, waar ze haar lessen volgt. Daarnaast is er thuis ruimte voor zelfstudie. “Vroeger zat ik vooral met mijn neus in de boeken, maar het onderwijs is natuurlijk enorm veranderd de afgelopen jaren. De modules bestaan uit presentaties, interviews, filmpjes en het maken van verslagen. Kennistoetsen zijn er ook, maar de balans is anders dan vroeger. Ook werken we nu met een elektronische leeromgeving waar alle praktische informatie uitgewisseld wordt. Ik moet zeggen dat ik het vorig jaar best overweldigend vond. Om in een nieuwe beroepspraktijk aan de slag te gaan en om daarnaast, op een hele nieuwe manier te studeren. Het was ook even zoeken naar de balans tussen werk, studie en mijn privéleven. Vriendinnen klaagden wel eens dat ik alleen maar met school bezig was. Maar ja, ik ben een doorzetter en doe de dingen niet half. Inmiddels heb ik mijn balans beter gevonden. De studie verloopt goed, ik heb het naar mijn zin op het werk en er is voldoende tijd voor ontspanning. Het geeft me het vertrouwen dat ik op de goede weg ben en daarmee blijft het allemaal ook leuk.
Op de vraag of Eline haar bedrijfskundige pet heeft kunnen afzetten, antwoordt ze: “Natuurlijk raak je die achtergrond nooit kwijt. Regelmatig zie ik dingen op de werkvloer die anders georganiseerd kunnen worden, maar mijn rol is nu een andere geworden. Op termijn zou ik best een coördinerende of organiserende taak willen hebben, maar ik ambieer geen managementfunctie meer. Het gaat mij ook om het contact met de cliënt en de inhoud van het vak. Dat vak is trouwens enorm in beweging. In de opleiding leren we ook bijvoorbeeld over de manier waarop technologische toepassingen hun weg in de zorg vinden en worden we zelf uitgedaagd daarover mee te denken. Ik ontdekte dat het vakkenpakket breder is dan alleen de klinische vakken, die zich richten op het menselijk lichaam.”
Als ik over heel veel jaren terugkijk, denk ik vast: ‘Die stap heeft me enorm verrijkt.
Eline is nu bijna halverwege de opleiding en voelt dat haar keus goed is geweest: “Het geeft voldoening een andere weg in te slaan, een nieuw vak te leren. Als ik over heel veel jaren terugkijk, denk ik vast: ‘Die stap heeft me enorm verrijkt.’ Nog steeds kom ik functies tegen die ik straks ook kan vervullen met mijn HBO-V-diploma op zak. Waar ik uiteindelijk voor kies, zal deze zoektocht vast uitwijzen. Dat het past, is zeker. Ik ben iemand die graag voor anderen klaarstaat en zorgzaam wil zijn. Niet alleen in praktische zin, maar ook met een stukje geestelijke zorg. Het is bijzonder om dat aan anderen te kunnen bieden.”
