'Het leven is te kort om niet jezelf te zijn'
In het kader van de Coming Out Week in Enschede, organiseerde het Studium Generale van Saxion 'Ik ben omdat wij zijn', een bijeenkomst waarbij drie gastsprekers vertellen over hun ervaringen met het ontdekken van hun eigen geaardheid en de reactie van de wereld hierop.
Zo op het eerste gezicht lijkt het alsof het hebben van een andere huidskleur, seksuele geaardheid of geslacht steeds meer geaccepteerd wordt. Maar hoe ervaren mensen het zelf? Hoe is het om homoseksueel te zijn in ons eigen Twente, of in een strenggelovig land als Oeganda?
Dubbelleven
Ook nu zijn er plekken in de wereld waar je je leven niet zeker bent als je anders geaard bent. Saphinah weet er alles van: ze is gevlucht vanuit Oeganda, een land waar homoseksualiteit een misdaad is waarop de doostraf staat. "Toen ik erachter kwam dat ik op vrouwen val, heb ik tot God gebeden of hij deze gevoelens wou wegnemen," vertelt ze. "Ik heb zelfs een week gevast, maar ik hield nog steeds van vrouwen. Toen ik me realiseerde dat ik het niet kon veranderen, besloot ik dat ik mezelf moest accepteren zoals ik ben."
"Ik heb jarenlang een dubbelleven geleid," zegt ze. "Ik was getrouwd met een man, maar als hij op zakenreis was, sprak ik in het geheim af met andere vrouwen. Ook deed ik mee aan acties om jonge mensen in de LGBT-community te helpen zichzelf te accepteren." Toen haar man erachter kwam, heeft hij het meteen aan haar hele familie- en vriendenkring verteld. Saphinah werd ontslagen van haar werk en was nergens meer welkom. In Nederland is ze bezig met het opbouwen van een nieuw leven, maar ook hier is het niet altijd makkelijk als je donker, lesbisch en moslim bent.
Enschede
Dat er ook in Twente nog weleens raar wordt gekeken naar mensen die 'anders' zijn, daar weet ondernemer Danny de Vries alles van. Met 26 jaar kwam hij vrij laat uit de kast. "Ik woonde in een studentenhuis met dertien stoere kerels en in mijn studentenvereniging was letterlijk één homo. Toen ik eindelijk besloot dat ik wou laten zien wie ik was, bleek dat bijna iedereen het al wist. Er was maar één vriend die er moeite mee had, en toch is hij degene met wie ik nu getrouwd ben."
"Ik denk dat veel jonge mensen een erg dubbel gevoel hebben," legt hij uit. "Aan de ene kant wil je geaccepteerd worden voor wie je bent, maar je wilt ook niet op je werk bekendstaan als 'de homo van de zaak'. Wat maakt het uit of iemand homo of hetero is, dat is toch helemaal niet interessant? Het leven is te kort om niet jezelf te zijn. Je moet kunnen houden van wie je wilt houden en je mag het laten zien ook."
Subtiele discriminatie
"Discriminatie is door de jaren heen subtieler geworden," zegt Yt Nicolai, docent Social Work op Saxion. "Soms wordt er gevraagd waarom we ons nu nog bezighouden met LGBT-rechten: de wereld is toch al veel toleranter geworden? Maar ook nu hoor ik nog zoveel cliché's: 'Ik vind homo's prima, als ze maar niet aan me zitten.' Vaak realiseren deze mensen niet eens hoe zoiets overkomt. We blijven vechten voor LGBT-rechten totdat het niet meer nodig is."