Steven Pont geeft een uniek kijkje in de ontwikkelingspsychologie

“Mensen hebben weinig instinct, ze moeten echt alles leren”, vertelt Pont. “Alles leer je van andere mensen, zij hebben enorm veel invloed op je. Jouw leermeesters bepalen ook hoe jij naar jezelf kijkt en wat je doet. Stel, er is een meisje die een tekening heeft gemaakt. Ik loop naar haar toe en zeg ‘Dat is de allerlelijkste tekening die ik ooit heb gezien’. De kans is dan vrij klein dat ze ooit nog een tekening maakt. Als ik over precies dezelfde tekening zeg ‘Wauw, die tekening is zo mooi, die wil ik hebben’, gaat ze juist meer tekenen. Daarom is pesten ook zo slopend voor je zelfbeeld. Ik zag in een televisieprogramma een vrouw, inmiddels 35, die op haar negende gepest werd. Ze was nog geen twee minuten aan het vertellen of ze barstte al in huilen uit.”
 
Reacties van je omgeving zijn dus enorm belangrijk over hoe jij naar jezelf kijkt. Veel ‘lastige’ kinderen hebben dan ook te maken gehad met negatieve feedback. Pont schetst twee verschillende situaties, waarin hij ouders vertelt dat hun kind ADHD heeft. Bij kind één reageert de vader met “Geeft niet jongen, je bent een echt Van Dijkie”, terwijl de andere ouder de diagnose wegwuift en er niets van wil weten. Het tweede kind krijgt later problemen, terwijl hij een veel lichtere vorm van ADHD heeft dan kind één.

Hoe kun je helpen?

Problemen kun je met goede hulp behandelen. “Het probleem wordt pas echt een probleem als een kind zich afsluit voor de hulpverlener, want dan kun je niet helpen”, vertelt Pont. Hoe zorg je er dan voor dat een kind je voldoende vertrouwt om zich open te stellen? “Eerst kijken onze hersenen of iemand lichamelijk bedreigend is. Zo niet, dan kijken we of iemand emotioneel bedreigend is. Als dat ook niet zo is, kan de persoon zich openstellen en kunnen we interventies plegen.”