Veel studenten hebben het op hun bucketlist staan: reizen. Maar waarom wachten tot je je papiertje hebt? Elk jaar slaan tal van Saxion-studenten hun vleugels uit om te studeren in het buitenland. In aflevering 1 van Saxion Nomads skypen we met derdejaars Fashion and Textile Technologies-studenten Lonneke Minkhorst (links op de groepsfoto) en Demi Westveer (rechts) over hun bewogen halfjaar in China.
Hoi dames, jullie zijn net weg uit Shanghai. Wat hebben jullie daar precies gedaan?
Demi: “Klopt, inmiddels zijn we op rondreis door Indonesië. Eind februari zijn we met nog twee andere studenten begonnen met een minor op de Donghua University in Shanghai. We konden zelf vakken kiezen en hebben besloten om Chinees te gaan leren. Dat hebben we twee dagen per week gedaan. Daarnaast volgden we twee dagen vakken over onder meer internationale handel en textiel. Ook hebben we case studies gedaan met bedrijven uit de mode-industrie. Op maandag waren we meestal vrij.”
Waarom hebben jullie voor dit avontuur gekozen?
Lonneke: “Ik vooral omdat veel van de textielproductie in China plaatsvindt en ik later graag iets in de inkoop van stoffen wil doen. We hebben hier veel bedrijven bezocht, dus dit was een unieke kans om daar ervaring mee op te doen.”
Demi: “Daar sluit ik me bij aan. Ik wilde bovendien iets unieks doen. Iets dat anderen niet doen, een cultuurshock ondergaan. Daarom wilde ik sowieso naar een niet-Europees land, voor de uitdaging.”
Hoe groot was die cultuurshock?
Demi: “Groot. Het is daar echt zó anders. Niet iedereen spreekt hier Engels, dus het was vaak lastig om contact te krijgen. De mensen die op het Chinese platteland wonen hebben bovendien zelden Westerse mensen gezien, dus als wij als wat langere, blonde vrouwen ergens liepen, werden we constant aangesproken omdat ze met ons op de foto wilden. Ze stonden echt voor ons in de rij. Dat was heel gek. We leken wel popsterren.”
Lonneke: “Wat betreft de bedrijfscultuur draait het vooral om macht en investeren ze veel geld en aandacht in relaties. Die zijn heel belangrijk en daar zijn de Chinezen echt uniek in. Als we daar een bedrijf bezochten, kregen we een uitgebreide rondleiding en een twee uur durende lunch. Ze namen uitgebreid de tijd voor ons en lieten ons bijvoorbeeld het hele weef- en spinningproces zien.”
Wat hebben jullie daar in jullie vrije tijd vooral gedaan?
Lonneke: “We konden sporten op de campus waar we woonden en we hebben ook veel vrienden gemaakt, dus we hebben veel leuke feestjes en stapavonden gehad. Daarnaast hebben we veel gereisd, zoals naar Beijing, de Chinese Muur en het dorpje Yangshuo in het zuiden. Daar had je een heel mooi natuurgebied met veel bergen en de Li Rivier. Dat was echt heel bijzonder.”
We zijn veel zelfstandiger geworden, want zeker in het begin was het lastig om alles helemaal zelf te regelen. We werden echt in het diepe gegooid.
Wat is het allermooiste wat jullie gezien hebben daar?
Demi: “Daar hebben we het toevallig laatst nog over gehad: de stad Hangzhou. Daar had je hele mooie theevelden en toen we daar kwamen, waren daar net allemaal Chinese vrouwen met traditionele hoedjes thee aan het plukken. We kwamen daar precies in het goede seizoen en het uitzicht was fantastisch. Dat was het echt het allermooist.”
Wat is jullie het meest bijgebleven van het hele avontuur?
Demi: “Het campusleven, dat was het leukste: al die internationale studenten. Je had daar veel verschillende culturen: Chinezen, Afrikanen, maar ook andere Aziaten zoals Zuid-Koreanen. Je was binnen vijf minuten bij het lokaal waar je les had en het eten in de kantine kregen we geserveerd op van die gevangenisborden. Dat was even slikken de eerste keer, maar uiteindelijk was het daar super gezellig. Als je over de campus liep, kwam je elke keer wel bekenden tegen, want we hebben veel vrienden gemaakt. Een van onze Chinese vrienden komt zelfs nog een keer naar Amsterdam. We hebben daar eigenlijk een heel leven opgebouwd.”
Wat hebben jullie er op persoonlijk vlak van geleerd?
Lonneke: “Ik denk dat we onszelf beter hebben leren kennen. Het was de eerste keer dat we zo lang van huis waren en we wisten niet hoe dat ging zijn. We zijn veel zelfstandiger geworden, want zeker in het begin was het lastig om alles helemaal zelf te regelen. We werden echt in het diepe gegooid. Gelukkig hadden we elkaar nog, want we weten allebei niet of we dit alleen gered hadden.”
Zouden jullie het andere studenten aanraden om in het buitenland te gaan studeren?
Demi: “Het is zeker aan aanrader om te doen. We zijn ook heel blij dat Saxion ons deze kans heeft geboden. Het is erg goed voor onze eigen ontwikkelingen én voor ons CV. We moesten allebei de afgelopen tijd op zoek naar een stageadres en we merkten gelijk dat mensen heel enthousiast reageren als we vertellen dat we dit gedaan hebben. ‘Dan kun jij mooi het contact met de Chinese leveranciers onderhouden’, zeiden ze bijvoorbeeld.”
Gaan jullie het missen?
Lonneke: “Ja, het voelde inmiddels echt als thuis. Dat hadden we niet verwacht in het begin. De eerste drie weken waren echt pittig. Alles was anders. Ze gebruikten geen WhatsApp maar WeChat, het internet was anders geregeld en door de taalbarrière konden we ons nauwelijks uiten of diepe gesprekken voeren.”
Demi: “Maar op een gegeven moment leerden we wat Chinese woorden en kwamen we in een flow. We konden opeens communiceren met mensen en toen werd alles leuker. We vinden het nu ook heel jammer dat we weg zijn, we hebben een super mooie tijd gehad. Eigenlijk willen we gewoon weer terug en ik denk dat we dat wel gaan doen als we gaan afstuderen. Of dat we na onze studie nog eens teruggaan om verder Chinees te leren.”
