Hoe vaak ik wel niet een leeg document ben gestart en heb gevuld met verhalen van inspirerende studenten. Elk verhaal veranderde in een beleving en gaf me een kijkje in het leven van iemand anders. De passie en uitdagingen van deze studenten brachten me telkens weer nieuwe inzichten en inspiratie. Vandaag open ik voor de allerlaatste keer een leeg document: dit keer om mijn dank uit te spreken voor de baan die ik de afgelopen drie jaar heb mogen vervullen.
Elk jaar stond er op mijn rapport dezelfde opmerking: “Elçin is veel te eigenwijs.” Mijn juffen zagen het als een probleem, maar voor mij was het juist mijn passie die door de eigenwijsheid sprak. Als ik iets wilde, ging ik ervoor, zelfs als anderen mij probeerden tegen te houden. Diezelfde eigenwijsheid, die sommigen als een zwakte zagen, werd mijn grootste kracht.
Zo begon mijn baan bij Hogeschool Saxion ook. Ik zei tegen mijn studieloopbaanbegeleider Eva Spijker: “Ik wil niet alleen schrijven als hobby. Weet jij waar ik een baan kan vinden als redacteur zonder ervaring?” Gelukkig lachte ze mij niet uit, maar bracht ze mij in contact met Saxion. En daar werd ik met open armen ontvangen, want ze geloofden in mijn passie. Ze zagen dat ik die eigenwijsheid, het vuur en de passie wilde omzetten in nieuwe ervaringen.
Drie jaar later
In de afgelopen jaren heb ik zoveel leuke mensen ontmoet en prachtige verhalen geschreven. Ik kan me alle interviews nog zo goed herinneren. Deze baan was meer dan alleen artikelen schrijven over studenten. Hij heeft me geholpen de wereld beter te begrijpen. Ik leerde dat er meer zit achter successen en overwinningen, en dat de wereld niet zwart-wit is. Elk verhaal is uniek, en deze baan liet me zien dat ik als redacteur de kans heb om een brug te zijn tussen deze verhalen en het publiek. En dat is iets waar ik mij altijd bewust van zal zijn als journalist.
Elk verhaal is uniek, en deze baan liet me zien dat ik als redacteur de kans heb om een brug te zijn tussen deze verhalen en het publiek.
Dankwoord
Anne Hurenkamp, Elise Ernst en Nadi Egbers hebben me de afgelopen jaren fantastisch begeleid. Ze waren meer dan collega’s. Ze werden coaches voor me. Ook mijn collega Kiki Hannink maakte het werk veel leuker. Samen bezochten we evenementen, schreven we artikelen en brainstormden we over onderwerpen.
De toekomst
Sinds kort ben ik afgestudeerd en dat betekent dat ik de wereld van de journalistiek verder zal verkennen. Ik heb nog steeds die eigenwijsheid in me, en die zal ik gebruiken om de dingen na te jagen waar ik ontzettend gelukkig van word. Het is mijn kompas dat me altijd de juiste richting op wijst. Of het nu gaat om nieuwe uitdagingen aangaan, mijn dromen waarmaken of simpelweg mezelf blijven ontwikkelen: die eigenwijsheid zal me blijven motiveren om door te gaan en nooit op te geven.
Aan alle studenten die mijn verhalen hebben gelezen, aan alle collega's die mij hebben begeleid, en aan iedereen die mij heeft geïnspireerd: bedankt. Bedankt voor het vertrouwen, de steun en de mogelijkheden.
En aan iedereen die zo super eigenwijs is: verlies nooit het vuur in je. Blijf dromen, blijf streven en blijf geloven in jezelf. Want met dat vuur kun je alles bereiken!
Met deze column neemt Elçin vandaag afscheid, maar... ze heeft nog een aantal mooie stukken voor de Nieuwsredactie geschreven. Terwijl Elçin op zoek is naar een baan, lees je de komende periode nog een aantal artikelen van haar hand!
