Vier jaar lang mocht ik verhalen maken voor de website van Saxion. In die tijd heb ik talloze studenten, docenten en alumni geïnterviewd, wat me de kans gaf om mijn passie voor schrijven te ontwikkelen. Nu ik afscheid neem, blik ik terug op een paar bijzondere artikelen.
Groei
Toen ik begon met schrijven voor Saxion, was ik onzeker. Ik had eigenlijk nog nooit zoiets gedaan. Alleen voor het vak Schrijven van de opleiding Creative Business had ik een artikel geschreven. Dat werd beloond met een mager zesje. Toch liet ik me niet afschrikken voor de baan. Toen redacteur Tom Wassink van de Dienst Marketing Communicatie van Saxion mij de namen van een paar potentiële interviewkandidaten gaf, besloot ik hen via de mail te benaderen met een aantal vragen. Dat resulteerde in mijn eerste artikelen. Die verwerkte ik tot vraag-antwoord-interviews.
Zo ook het verhaal van Wouter die al een vaste baan had als zweminstructeur en toch besloot weer in de schoolbanken te gaan. Zo werd hij hoofd fysiotherapeut bij FC Twente. Een ontzettend gave stap die aantoont dat je soms lef nodig hebt om iets te bereiken.
Nieuwe dingen proberen
Door steeds vaker interviews te doen, vond ik steeds minder dingen eng. Zo interviewde ik wel eens buitenlandse studenten in het engels of deed ik interviews met meer dan één persoon tegelijk. Ik werd steeds meer de gespreksleider tijdens interviews. Ook waren de artikelen steeds minder een exact kopie van ons gesprek, maar kwam er een duidelijkere verhaallijn in.
Een voorbeeld hiervan is het interview met de broers Floris en Michiel, samen met hun werkgever. Het was een uitdaging om het gesprek tussen drie mensen in goede banen te leiden, maar het resultaat was een dynamisch artikel dat de samenwerking tussen de broers en hun werkgever weergaf.
Fysieke interviews
Toen ik begon met interviewen, begon ik met mails sturen. Later werden dit telefoon- en videogesprekken. Soms wilde een geïnterviewde liever in het echt afspreken. Dit vond ik helemaal spannend. Het was ook erg tijdsintensief, maar ook meteen erg leuk. Ik sprak meerdere keren af op Saxion voor een interview.
Zo ontmoette ik Tanja, Jorne en docent Peter over hun HRM-project op de plek waar ze ook daadwerkelijk aan hun project hadden gewerkt. Door hen persoonlijk te ontmoeten, kon ik de passie van de studenten en de trots van hun docent echt voelen.
Persoonlijk netwerk
Soms zocht ik voor een artikel iemand met een erg specifiek profiel. Zo’n persoon kon ik vaak niet via internet of social media vinden. Dan haalde ik vaak inspiratie uit mijn eigen netwerk. Ik sprak mensen die ik persoonlijk kende op een hele andere manier dan gewoonlijk.
Ik interviewde Rafael, een bekende die de overstap maakte van Bedrijfskunde naar Verpleegkunde binnen Saxion. Zijn verhaal bood een waardevol perspectief op studiekeuze en persoonlijke groei, en was een reminder dat het volgen van je hart soms onverwachte maar mooie deuren opent.
Ook heb ik Diede geïnterviewd. We zaten samen op de basisschool en nu kwam ik bij haar op kantoor langs. Ze studeert in deeltijd en legt in het interview en op video uit waarom ze daarvoor gekozen heeft. Voor mij persoonlijk extra leuk om te zien wat leeftijdsgenootjes aan het doen zijn en om mee te maken hoe een videointerview eraan toe gaat.
Columns schrijven
Na twee jaar als studentredacteur kreeg ik de kans om columns te schrijven. Deze nieuwe uitdaging gaf me de vrijheid om persoonlijke ervaringen te delen en actuele onderwerpen binnen het studentenleven te belichten vanuit mijn eigen perspectief.
Zo schreef ik deze column over tegenslagen als student. Het doel van mijn columns was altijd om medestudenten te bemoedigen en te laten zien dat iedereen uitdagingen tegenkomt.
Leermomenten
Naast al deze en nog veel meer ‘succesverhalen’ waren er ook tal van keren dat mensen niet mee wilde doen, mijn interview niet goed vonden, herschreven of nooit meer reageerden. Over dat laatste schreef ik dan weer een column genaamd ‘zakelijk ghosten’. Van elk succes en elke uitdaging heb ik geleerd.
Ik wil Tom Wassink bedanken voor het fijne begin van mijn werk als studentredacteur. Elise Ernst voor de vrijheid qua onderwerpen voor mijn artikelen en het inzicht in de strategie achter de artikelen. Anne Hurenkamp voor haar input en taaltechnische kennis die mijn artikelen naar een hoger niveau hebben getild. En mede-redacteur Elçin Çoraklar voor het altijd kunnen sparren en de gezelligheid. Daarnaast Nadi Egbers en Malou Willemsen-Warmerdam voor de fijne sfeer op onze redactie.
