Laura behoort tot de beste BMX’ers ter wereld: ’Voor mij hoort vallen en opstaan er gewoon bij'

Kennismaking met BMX 

Toen Laura negen was, ging ze voor het eerst naar de BMX-baan. Aanvankelijk voor haar broertje, maar Laura en haar tweelingzus waren ook direct verkocht. “Mijn broertje was klaar met zwemles en mocht een andere sport kiezen. Hij wilde samen met een vriendje naar de fietscrossvereniging in Nijverdal. Mijn tweelingzus en ik gingen mee, en we waren allemaal meteen verkocht.” Laura merkte direct dat ze talent had voor fietscross. “We begonnen met wedstrijden op een laag niveau, toen won ik eigenlijk alles. We zijn steeds hoger gegaan tot we nu op wedstrijdniveau fietsen.” 

Werken met kinderen 

Hoewel Laura door haar sport en familie vooral dingen doet met een stoer imago, wist ze van jongs af aan al dat ze wilde werken met kinderen. “Ik was als klein meisje al heel druk bezig met kinderen en poppen.” Laura volgde de mbo-opleiding pedagogisch medewerker. Het vak beviel haar goed en naast haar werkzaamheden in de kinderopvang startte ze bij Saxion met de associate degree Pedagogisch Educatief Professional. “Een oud-collega van mij heeft deze opleiding ook gedaan. De opdrachten die zij moest doen, spraken me erg aan. Door haar ervaring raakte ik er van overtuigd om ook deze opleiding te volgen.” 

Weekendwedstrijden 

De wedstrijden die Laura en haar familie bezoeken zijn niet om de hoek. Vaak zijn ze het hele weekend onderweg. “We gaan naar het EK en WK en ook naar andere wedstrijden in het buitenland. Soms zijn we wel een week weg.” Op Laura’s werk zijn ze flexibel en denken ze graag met haar mee. Voor haar studie valt Laura onder de Topsportregeling, waardoor ze meer flexibiliteit heeft om haar verplichtingen te combineren met de sport. 

WK in Rock Hill 

Van 7 tot 21 mei dit jaar was Laura met haar familie in Amerika voor het WK. “Het was een hele reis. Toen we aankwamen, bleek onze accommodatie dubbel geboekt te zijn. We hadden dus helemaal geen overnachting. Op vrijdag 10 mei hadden we de eerste training. Het was toen ontzettend slecht weer.” Het slechte weer hield aan en uiteindelijk viel de wedstrijd ook een beetje in het water. “We hebben tijdens de wedstrijd uiteindelijk maar drie kwalificatierondes kunnen fietsen. Daarna werd het afgelast door het extreme weer. Hier zouden we de wedstrijd dan verplaatsen, maar in Amerika is het heel gebruikelijk om gewoon te stoppen.” Laura werd drie keer tweede in de kwalificatiewedstrijden. “Het was echt heel erg balen dat we helemaal naar Amerika zijn gereisd om uiteindelijk maar drie rondjes te fietsen. We hebben er een leuke vakantie van gemaakt, maar het is jammer dat het zo is gelopen.” 

Druk schema 

Door haar drukke schema heeft Laura niet veel tijd voor uitgaan en vriendinnen. “Het is nog wel aardig druk met alles bij elkaar. Ik heb een strakke planning en moet me daar ook echt aan houden. Door de week werk ik bij de kinderopvang en op woensdag ga ik naar school. Elke avond sport ik en tussendoor ben ik ’s avonds of in de pauze op het werk bezig met school. Ik heb weinig vrije tijd, maar ik probeer als het kan mijn vriendinnen te spreken.” Hoewel Laura het soms lastig vindt dat ze niet altijd overal bij kan zijn, is de sport het haar helemaal waard. “Ik vind het gewoon hartstikke leuk, ik wil alles geven voor de fietscross. Dus dan moet je trainen, trainen en nog meer trainen. Ik hoop ooit wereldkampioen te worden en naar de Olympische Spelen te mogen.” 

Familieding 

Niet alleen Laura blinkt uit in fietscross, ook haar broertje en tweelingzus fietsen op hoog niveau. “We doen alle drie dezelfde wedstrijden. Mijn zusje en ik fietsen ook in dezelfde leeftijdscategorie, dus we moeten af en toe tegen elkaar fietsen. Als ik dan van haar win, vind ik dat erg leuk. Als zij van mij wint, kun je beter niet naast mij zitten op de terugweg.” Die competitiedrang heeft haar zusje minder. “Vroeger won ik standaard van mijn zusje, dus zij is het gewend. Maar als zij nu een keer van mij wint, kan ik daar niet zo goed tegen.” 

Onbevreesd 

“Twee jaar geleden heb ik mijn schouder uit de kom gehad, sindsdien ben ik wel wat voorzichtiger,” antwoordt Laura op de vraag of ze nooit bang is. “Als het erop aankomt dat ik echt door moet gaan, dan doe ik dat wel gewoon. Mijn angst houdt me nooit tegen.” Dit geldt ook voor haar werk in de kinderopvang. “Ik vind beide werelden leuk en juist het verschil daartussen. Soms denk ik dat iets wel goed gaat, terwijl collega’s iets voorzichtiger of beschermender zijn. Voor mij hoort vallen en opstaan er gewoon bij.” 

De foto's zijn beschikbaar gesteld door Laura