Erik werd onderzoeker bij Industrial Design: ‘Bij Saxion breek ik elke keer een nieuw hoofdstuk aan’

Kiezen is moeilijk. Eigenlijk vindt Erik Goselink dat nog steeds. Maar hij voelde dat zéker toen hij in 2013 de opleiding Industrieel Product Ontwerpen bij Saxion afrondde. “Ik wist echt niet goed wat ik daarna zou willen doen. Tot ik een banner van het FastForward-traject zag. Ik weet nog precies wat er op stond: Afgestudeerd, en nu? Toen dacht ik: Ja precies! En nu? Waar mag ik me melden?” Zodoende meldde Erik zich aan voor het Saxion-traject waarbij afgestudeerden drie keer acht maanden een traineeship bij een organisatie of bedrijf vervullen. Een ideale manier om werkervaring op te doen én om te ontdekken wat je nu echt wilt.

Vacature bij Saxion

Maar bij Erik liep het anders. Op de avond voordat de FastForward-opdrachten werden verdeeld, ging zijn telefoon. “Het was Karin van Beurden, destijds lector bij het lectoraat Industrial Design. Er was een vacature en ze kende me nog van een stage. De baan leek haar écht iets voor mij. Ik vond het een mooie kans, maar stond ook in dubio, vanwege dat Fast Forward-traject. We kwamen tot een mooie constructie, waarbij ik de functie mocht combineren met een gedeelte van de traineeships. Uiteindelijk heb ik al mijn opdrachten bij het lectoraat gedaan en ben ik niet meer weggegaan. We zijn nu dertien jaar verder.”

Breed vakgebied

Van de opleiding dus rechtstreeks in dienst bij Saxion. Wat trok Erik destijds zo aan in zijn vakgebied? “Vroeger wilde ik graag uitvinder worden. Industrieel Productontwerp past daar wel bij. Je kunt lekker creatief zijn. Mijn keuze voor een hbo-studie was ook een hele bewuste. Een vriend zei dat hij de universitaire studie te conceptueel vond. Als ‘ie het opnieuw had kunnen doen, had hij ook voor dat pragmatische hbo gekozen. En het vakgebied is zó breed. Dat merk ik ook in mijn werk. Ieder project is anders. Bij Saxion breek ik elke keer een nieuw hoofdstuk aan. De ene keer gaat het over tilliften en urineflowmetingen, dan weer over buitenmeubilair.”

Vraagstukken helpen oplossen

Dat brengt ons bij de vraag hoe Eriks werk er uitziet. “Eigenlijk werken we altijd samen met bedrijven, om vraagstukken te helpen oplossen. Vanwege mijn interesse in duurzaamheid probeer ik ook altijd dat aspect mee te nemen. Zo hebben we nu een mooi project, onder andere met MST (Medisch Spectrum Twente, red.) over het hergebruik van het medisch instrumentarium. Medisch afval is natuurlijk een thema dat veel in het nieuws is. Met MST onderzoeken we hoe we medische producten zó kunnen ontwikkelen dat ze weer te steriliseren en dus opnieuw inzetbaar zijn. Zo’n onderzoek brengt me dan bij andere ziekenhuizen, zoals het Erasmus UMC in Rotterdam. Daar onderzoek ik hoe men in de praktijk met dit vraagstuk omgaat. Het is mooi om op dit soort plekken achter de schermen te kunnen kijken. En om helemaal in een onderwerp te duiken. Op zoek naar oplossingen.”

Ruimte voor ontwikkeling

Ervaart Erik dat hij regie kan nemen op zijn loopbaan? “Bij Saxion is veel mogelijk. Zelf ben ik projectleider geworden. Ik heb ook wel eens een half jaar lesgegeven, om een collega te vervangen. Daarnaast  geef ik nog steeds gastlessen en workshops op het gebied van duurzaamheid in ons vak.” Recent vertaalde Erik zijn interesse in duurzaamheidsvraagstukken wel in het volgen van een deeltijdmaster Circulaire Economie. Die zet hij in om de samenwerking tussen het lectoraat en het onderwijs te versterken. “Als je bij Saxion aangeeft dat je je wilt ontwikkelen, dan zijn er zeker mogelijkheden. Wanneer je een goede onderbouwing hebt waaróm je iets wilt, dan krijg je daar ook echt de ruimte voor. Ik volg nu deze master, maar we hebben ook een heel aanbod bij de Saxion Academy. En er is ook altijd ruimte om naar een lezing, workshop of training te gaan.”

Leuke collega's

Wat geeft Erik plezier in zijn werk? “Dat ik elke keer een kijkje in de keuken krijg bij andere organisaties en bedrijven. Zoals de sterilisatieafdeling van een ziekenhuis, die ik net al noemde. Verder heb ik ook veel plezier in mijn werk door m’n leuke collega’s. Ik merk dat ik na dertien jaar al bij de oudgedienden hoor. Maar juist die combinatie van nieuwe en ervaren collega’s, die mix van mensen, werkt zo goed in ons team.” En het contact met studenten? “Dat vind ik ook mooi. Regelmatig heb ik een semester waarin ik studenten mag begeleiden. Bijvoorbeeld projectgroepen van ons Smart Solutions Semester of een paar individuele afstudeerders.” En hoe is dat voor Erik, na dertien jaar, wetend dat hij zelf ook ooit die Saxion-student was? “Het is leuk om te zien hoe ze te werk gaan. Ik herken ook wel een deel van mezelf in hen. Veel studenten vinden het moeilijk hun opdrachten af te bakenen. Dat vond ik vroeger ook. Als je onderzoek doet, kun je steeds weer een extra deur openzetten: nóg meer mensen bevragen, nóg meer artikelen lezen. Voor je gevoel heb je nooit genoeg. Maar op een gegeven moment moet je stoppen, afbakenen en door naar de volgende fase. Omdat ik dat zelf ook moeilijk vind, zie ik dat bij studenten. Daarom kan ik ze er juist bij helpen.”

Hulpvaardige cultuur

Hij stelt zich graag hulpvaardig op, vertelt Erik: “Als er nieuwe collega’s bij ons starten, sta ik altijd klaar om met ze mee te kijken. Hoe ze hun weg kunnen vinden: in onze organisatie, in onze systemen. Op onze afdeling sta ik ook wel bekend als de vraagbaak. Ook als de archivaris trouwens. Ik wil nooit iets weggooien. Dus als iemand zegt: ‘We hebben toch ooit een project gedaan mét….’ dan kan ik zo een la opentrekken: alsjeblieft, hier heb je dat rapport.” Ook in de breedte ervaart Erik dat hulpvaardigheid veel Saxion-medewerkers in het bloed zit. “Overal zijn mensen die met je mee willen denken. En dat is belangrijk. In sommige opzichten vind ik onze organisatie nog wel versnipperd. Juist door over grenzen van lectoraten, academies en diensten heen te kijken, kun je elkaar beter vinden en helpen.”

Het kind dat droomde om uitvinder te worden, vond zijn plek bij het Saxion-lectoraat Industrial Design. “Toen ik uiteindelijk voor dit vak koos, voelde ik dat ik op m’n plek zat. Dat voel ik nog steeds. Het verbinden van mensen en techniek…ja dat vind ik heel mooi. De laatste jaren is mijn interesse in duurzaamheid alleen maar gegroeid. Op werkgebied is dat fijn, privé kan het soms ook irritant zijn. Ik kan niets weggooien. Twee jaar geleden zijn we gaan samenwonen en verhuisden we twee zolders vol spullen mee naar ons nieuwe huis. Ik heb nog heel veel uit te zoeken en op te ruimen, voordat ik eindelijk ruimte in de schuur heb om m’n drumstel neer te zetten.”

Fotografie: Thomas Busschers