Anka Mulder krijgt ‘eigen onderzoeksprijs’ bij afscheid als collegevoorzitter van Saxion

Op een podium vol attributen, opgebouwd in de centrale hal van Saxion in Enschede, werd Anka Mulder vanmiddag eervol toegesproken en uitgezwaaid. Na ruim zeven jaar verruilt ze Saxion voor de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk onderzoek, waar ze per 1 mei vicevoorzitter wordt. De genoemde attributen, of beter gezegd ‘rekwisieten van successen’, verwezen naar de vele momenten waarop Mulder de afgelopen jaren haar verhalen en idealen symbolisch kracht bij wilde zetten. Met humor, maar ook met enorme gedrevenheid en een rotsvast geloof in de kracht van het hbo. Voor de regio, maar ook op nationaal en internationaal niveau. Zo opende ze het Saxion Klimaatplein in Enschede op rubberen tuinlaarzen, met een gieter in haar handen. In Deventer stond ze afgelopen najaar op het podium van de schouwburg om met een groot spandoek aandacht te vragen voor de positie van het hbo. Deze, en vele andere momenten, waarop Mulder humor en daadkracht verbond, werden donderdagmiddag bij haar afscheid gememoreerd.

Professional Doctorate-traject

Martje van Ankeren van de Saxion Research School, die de verschillende programmaonderdelen verbond, noemde Mulder een “bestuurder die duidelijk een heldere strategische koers uitzette, wist wat ze wilde en twee bijzondere eigenschappen verbond: het hebben van weinig geduld én een hele lange adem.” Het waren juist die eigenschappen waarmee Mulder “mooie resultaten teweegbracht,” aldus Van Ankeren. Zoals de pilot voor een Post Doctorate, het doctoraatstraject voor het hbo, dat wordt opgenomen in de Wet op het Hoger Onderwijs. Een enorme stap voor het hbo. “Een week nadat je bij Saxion gestart was, zag je precies wat er nodig was. En één van die dingen was dat onderzoek een duidelijke positie moest krijgen in het hbo. Onder jouw portefeuillehouderschap werd de financiering van het hbo verdubbeld. Ook zette je de bekostiging van het hbo, en met name voor hogescholen in de krimpregio’s, op de kaart,” sprak Van Ankeren. Haar inleidende woorden konden rekenen op veel bijval van de aanwezigen.

Stimuleren van hbo-onderzoek

Raad van Toezicht-voorzitter Karl Dittrich sprak “woorden van waardering en respect, maar ook van weemoed,” bij het vertrek van Anka. Vrij naar Julius Ceasar vond hij dat Mulder “kwam, zag en overwon,” waarbij hij aanvankelijk haar overstap vanuit de TU Delft naar het hbo verrassend vond, maar met “met grote verwondering en bewondering” terugkijkt op de wijze waarop Anka het onderzoek in het hbo stimuleerde en niet alleen binnen Saxion, maar ook bij de Vereniging Hogescholen hoog op de agenda zette,” aldus Dittrich. En, zo vervolgde hij, “niet alleen voor de noodzakelijke verbinding met het onderwijs, maar ook vanuit de overtuiging dat het nodig was een stevige verbinding met de regio te leggen. Met een duidelijke agenda en een planmatige aanpak. Je luistert, je leest, je denkt na en zet de lijnen uit. En dan sta je klaar om te implementeren,” zo sprak Dittrich haar toe. Ook hij memoreerde hoe moeilijk het soms voor haar was om geduld te betrachten, wanneer het minder hard ging of kón dan Mulder wilde. “Soms moet je als bestuurder op je handen zitten, wachten tot de tijd rijp is.”

Zichtbare bestuurder

Dittrich noemde Mulder een zichtbare bestuurder: “Je zag en je werd gezien. Niet alleen binnen Saxion. Je was ook veel op stap in de regio, in het land en tot in het verre buitenland. Onvermoeibaar heb je de kracht van Saxion en de Nederlandse hogescholen onder de aandacht gebracht en beklemtoond. Dat heeft niet alleen Saxion, maar de hele hbo-sector zeer geholpen.” Daarbij concludeerde de RvT-voorzitter dat Saxion zich onder verantwoordelijkheid van Mulder de afgelopen jaren enorm ontwikkelde, waarbij de blik vanuit het Twentse ook steeds nadrukkelijker richting Salland ging. Ook tot over de IJssel naar de meest westelijk gelegen Saxion-locatie in Apeldoorn, waar Saxion voor de komende jaren ambities heeft om verder uit te breiden. Tevens waren er woorden van waardering voor Mulders constante aandacht voor sociale veiligheid en een klimaat van openheid en gelijke kansen. Net als voor duurzaamheid. “Thema’s die misschien vanzelfsprekend lijken, maar dat vaak genoeg nog niet zijn. Juist in het publieke domein zijn mensen nodig die lef hebben. Mensen die staan voor hun zaak. Wij nemen vandaag afscheid van een bestuurder die heel veel heeft gepresteerd, met duidelijkheid en daadkracht. Je hebt een onvergetelijke plek in het verhaal van Saxion verdiend en gekregen,” zo concludeerde Dittrich.

Grote inzet voor de regio

Die onvergetelijke plek werd ook benoemd in relatie tot de regio Twente. Ank Bijleveld, voorzitter van Twente Board, benadrukte dat Mulder altijd stond voor de regio, op een betrokken en bevlogen manier. Zeker voor het hbo in krimpregio’s als Twente. “Samen met de grensregio’s Maastricht, Zeeland en Leeuwarden hebben we in Twente gevochten voor het hbo en de positie van internationaal talent, kijkend naar de Wet Internationalisering in Balans.” Ook complimenteerde Bijleveld Mulder met de wijze waarop ze de “onderwijswaaier in Twente” goed heeft neergezet, doelend op de doorgaande lijn van mbo, hbo en universiteit, in een goede samenwerking met de onderwijspartners in de regio. “Die doorgaande lijn heeft ons echt geholpen op een aantal terreinen. Vanuit Europees perspectief worden we als Smart Region genoemd. Dat hebben we voor een belangrijk deel aan jou te danken,” aldus Bijleveld.

Persoonlijke betrokkenheid

Persoonlijke woorden van waardering waren er van Richard Wielinga, vanuit het Saxion-College van Bestuur. Hij noemde Mulder “alles behalve kleurloos of saai” en roemde haar humor. Net als haar persoonlijke betrokkenheid en aandacht voor Saxion als organisatie: een bestuurder die iedereen zag staan, van een persoonlijk bedankje via de mail tot de zorg voor medewerkers en studenten die het moeilijk hadden, aldus Wielinga. Van de student die in coronatijd een ‘Buddybox’ vol attenties ontving van Mulder, tot haar indringende gesprekken met Oekraïense en Russische studenten na het uitbreken van de oorlog in Oekraïne. Ook bedankte hij Mulder voor haar niet aflatende inzet voor Saxion, in de periode nadat ze haar vertrek had aangekondigd. “Veel mensen doen in zo’n situatie al een grote stap terug. Jij deed dat stapje voor stapje. Je bleef je tot het laatst inzetten, voor beleid op het gebied van internationalisering en onze lectoraten. Allemaal bedoeld om Saxion ook in jouw laatste periode nog op weg te helpen.”

Anka Mulder Onderzoeksprijs

Uit handen van Hans Vossensteyn (directeur Saxion Research and Graduate School) kreeg Mulder een gouden speld uitgereikt, als symbool voor de in het leven geroepen ‘Anka Mulder Onderzoeksprijs’ die zij jaarlijks mag uitreiken tijdens de Saxion Research Conferentie. Het verraste en ontroerde Mulder, die in haar eigen slotwoorden “niet meer terug wilde komen op alles dat ze de afgelopen jaren had gedaan,” maar vooral iedereen wilde bedanken die haar, privé en professioneel, bij had gestaan. Binnen Saxion, maar ook daarbuiten, in de regio en op vele andere plekken waar ze actief was. Wel vroeg Mulder nog één keer aandacht voor de belangrijke rol die hogescholen hebben in de maatschappij, om polarisatie tegen te gaan. Ook sprak ze hartelijke woorden richting het nieuwe Saxion-bestuur, dat per 1 juni 2025 versterkt wordt door Inge Grimm, die Mulders rol als bestuursvoorzitter voortzet, nadat Richard Wielinga nu voor een korte periode de taak van interim-voorzitter op zich neemt.

Emoties

Tenslotte waren er woorden van dank voor alle Saxion-medewerkers en studenten. “Zonder jullie, studenten,” zo sprak Mulder, “is het maar een saaie boel, nog los van al het talent dat jullie hebben. Bedankt voor alle inspiratie die jullie ons elke dag meegeven.” Daarna zette medewerker Marcel van Oosterwijk op piano en mondharmonica de bekende klanken van Billy Joels Piano Man in, een lied waarmee Saxion, volgens traditie, de Opening Hogeschooljaar afsluit. Deze slotklanken waren er nu voor Anka Mulder, die verrast werd door een grote stoet van vertegenwoordigers van de studieverenigingen. Toen zij, zwaaiend met hun vaandels, via de roltrap in de hal afdaalden, kwamen bij Mulder de emoties los.

De studenten. Uiteindelijk waren zij het voor wie Anka Mulder het de afgelopen jaren allemaal deed.

Fotografie: Carolien Kortman