‘Eigenlijk denk ik steeds: hoe kunnen we vanuit Saxion de meeste impact op de wereld maken?’
Life changing – zo noemt Gerry Stegeman de reis naar Pakistan, in haar studententijd. Die reis maakte zoveel indruk dat ze zich nog steeds bezighoudt met internationalisering. Ook in haar huidige werk bij Saxion. Gerry: “Ik wil studenten de kans geven hun blik te verbreden, hen laten ervaren hoeveel energie het geeft om internationaal samen te werken.”
Ze groeide op in Lochem, studeerde economische geografie en aanvullend economie in Groningen en vestigde zich uiteindelijk in Deventer. Op die laatstgenoemde plek voelt ze zich thuis. Een sterke basis van waaruit ze inmiddels heel wat internationale reizen maakte. Eerst voor haar werk voor hogeschool Van Hall Larenstein en vanaf 2007 voor Saxion. “Ik begon bij Saxion als docent internationalisering. Inmiddels combineer ik de functies van coördinator internationalisering en die van onderzoeker bij het lectoraat Weerbare Democratie van Willeke Slingerland,” vertelt Gerry. Altijd was er die rode draad van internationalisering. Vroeger, op de boerderij in Lochem, ging ze met haar ouders wel eens een paar dagen naar Duitsland. Langer kon niet: een boerderij vraagt elke dag zorg en aandacht. “Maar mijn ouders hadden wél een brede blik op de wereld. Die hebben ze me zeker meegegeven.”
Allesbepalend
Tijdens de studie was er die reis naar Pakistan. Een moment dat allesbepalend bleek voor wat Gerry in haar werkende leven wilde doen. “Het was daar misschien iets veiliger dan nu, maar ook toen al was Pakistan voor veel mensen een plek waar het moeilijk was om te leven: militaristisch, beperkte rechten voor vrouwen, grote verschillen tussen arm en rijk. Tegen die complexe achtergrond ontmoette ik zulke aardige en gastvrije mensen, die ook gewoon iets van hun leven probeerden te maken, zag ik. Dat raakte me. Ineens realiseerde ik me: als je bij voorbaat al een oordeel hebt over buitenlanders, zonder dat je eigenlijk écht iets van hun land of leefomstandigheden weet, dan is je blik zó beperkt. Je oordeel moet wel ergens op gebaseerd zijn.”
Tegen die complexe achtergrond ontmoette ik zulke aardige en gastvrije mensen, die ook gewoon iets van hun leven probeerden te maken, zag ik. Dat raakte me.
Gelijkwaardigheid
Met die eye-opener bleef Gerry in haar werk altijd haar blik op internationalisering houden. “Bij Van Hall Larenstein zat ik voor projecten al vaak in China. Vanuit die ervaring solliciteerde ik uiteindelijk bij Saxion. Ik gaf les en hield me bezig met het onderhouden van internationale partnerschappen.” Inmiddels is haar takenpakket veranderd en verder verbreed met het coördinatorschap en het werk voor het lectoraat. Maar altijd werkte Gerry op het raakvlak van het ruimtelijke, het economische en de inclusie en participatie van mensen. “Ik vind het belangrijk dat je begrip houdt voor elkaar, maar ook om dat nadrukkelijk te verbinden met de professionele inhoud. Wat wij vanuit Saxion doen, gaat niet over willekeurige reizen en internationale contacten. Het gaat over die professionele inhoud én over iets dat van belang is voor een samenwerkingspartner, een opdrachtgever in het werkveld. Heel direct, heel toegepast. Iemand heeft er belang bij. En dus is het ook van belang voor onze studenten. Die gelijkwaardigheid vind ik heel mooi en die is ook nodig.”

Gerry in Albanië, met de heer Reinout de Vos (de Nederlandse ambassadeur), mevrouw Aida Lahi (de policy advisor van de ambassade) en Saxion-collega's Johannes de Boer en William Sanchez. Het bezoek stond in het teken van een samenwerking tussen Nederland en Albanië op het gebied van Europese integratie en weerbare democratie.
Van elkaar leren
Het maakt nieuwsgierig naar voorbeelden van internationale samenwerking en kennisuitwisseling. Want voor welke projecten is Gerry vanuit het lectoraat Weerbare Democratie met haar team bijvoorbeeld opdrachtgever? “We werken nu aan een project met de westelijke Balkan, samen met verschillende partners, in Albanië en Kosovo. Dat gaat over kwetsbare wijken, bijvoorbeeld op het gebied van veiligheid en inclusie van mensen met een handicap. Maar ook aan de ontwikkeling van publieke ruimte of specifieke wijken in stad of dorp. We kijken daarbij hoe jongeren een rol in kunnen spelen. Sommige gebieden vergrijzen, daarom is het extra belangrijk om ook jonge mensen te blijven binden aan hun woonomgeving.” Nederlandse studenten van de minor Wonen en Stadslab werken hiervoor samen met lokale partijen en Albanese studenten van verschillende hogescholen, legt Gerry uit. Opvallend: omdat steden als Almelo en Hengelo een vergelijkbare uitdaging hebben, konden de Nederlandse en Albanese studenten leren van elkaars ervaringen en daarmee nadenken over concrete oplossingen. “Dat gaat ook over interculturele vaardigheden. Dat je begrijpt wat het is om samen te werken, over-grenzen-heen. Dit zijn projecten van tien of twintig weken, die we blended doen: studenten bezoeken elkaars land en zetten het project deels online voort.”
Moreel kompas
Het voorbeeld is illustratief voor de vele projecten waarbij Gerry betrokken is. Onderwijs en onderzoek versterken elkaar daarin. Niet alleen internationaal trouwens, ook veel dichter bij huis: in de City Deal Kennis Maken, waarin ze vanuit Saxion samenwerkt met lokale partners, waaronder de gemeente Deventer en ROC Aventus. Ook daar draait het concreet om het oplossen van lokale en regionale problemen. “Vanuit het lectoraat houd ik me daarvoor bezig met burgerschapsvorming, hoe je je moreel kompas vorm geeft: wat is je drive om het goede te doen, om goed samen te leven en met elkaar het gesprek te blijven voeren, ook als je het niet eens bent. Hoe kom je dan toch verder in lastige situaties?”
Weet je wat het best bij mij past? Gewoon beginnen met de dingen en van daaruit verder bouwen.
Geborgenheid
Het is zomaar een greep uit het indrukwekkende pakket aan taken en projecten waar Gerry zich mee bezighoudt. Vindt ze eigenlijk dat ze bij Saxion gegroeid is in haar rol? “Weet je wat het best bij mij past? Gewoon beginnen met de dingen en van daaruit verder bouwen. Ik ben geen mens voor het schrijven van eindeloze beleidsplannen, maar meer van het uitproberen en aan de slag gaan: bouwen vanuit een solide basis. Die basis vind ik trouwens ook in een goed team. Dat team is er. Een plek waar geborgenheid is en waar je je thuis voelt. Een plek waar je je twijfels kunt delen, even kunt ‘sparren’. Ik heb, denk ik, de afgelopen jaren ook wel meer zelfvertrouwen gekregen. Eerst moet je jezelf beter leren kennen. Net als de organisatie. En Saxion is een grote organisatie. Dat zorgt soms voor te veel centralisatie, vind ik. Ik zie nog steeds kansen door oog te blijven houden voor het werken in kleinere units. Het hebben van minder schakels kan zorgen voor snellere processen. Dat is hoe ik er persoonlijk tegenaan kijk. Maar natuurlijk is er ook die andere kant: een grote organisatie biedt kansen. Die heb ik volop benut de afgelopen jaren. Ik heb cursussen projectmanagement, governance en risicomanagement gedaan en heb een tijdje in het Honours Programma Global Citizenship meegedraaid, ook veel externe trainingen verzorgd. Dat zijn waardevolle ervaringen.”
Meer onderling begrip
Wat geeft Gerry plezier in haar werk? “Door op lokaal en nationaal te werken aan meer onderling begrip. En, als je internationaal gaat, ook te werken aan commitment op de lange termijn. Je hebt een waardevol netwerk en dat onderhoud je. Daarom zijn de huidige politieke terugtrekkende bewegingen rond internationalisering ook zo spijtig. Er valt wederzijds zoveel uit internationale samenwerking te halen. In gelijkwaardigheid. Je kent elkaar en je bouwt vertrouwen op. Dat vind ik het mooie aan mijn werk. En ik hoop daarin echt iets bij te dragen. Eigenlijk denk ik steeds: hoe kunnen we vanuit Saxion de meeste impact op de wereld maken? Met onze projecten op het gebied van onderwijs en onderzoek? En wat leren wij op onze beurt van de wereld om ons heen? Ik vind het belangrijk dat studenten hun blik kunnen verbreden, leerzame ervaringen opdoen. Ik gun ze net zo’n ervaring als ik destijds had in Pakistan.”