Anouk loopt stage in een Zuid-Afrikaans kinderziekenhuis en gebruikt surfen als uitlaatklep
Veel studenten hebben het op hun bucketlist staan: reizen. Maar waarom wachten tot je je papiertje hebt? Elk jaar slaan tal van Saxion-studenten hun vleugels uit om te studeren in het buitenland. Vierdejaars Fysiotherapie-student Anouk geniet in Kaapstad van haar vrije tijd en haar stage in het kinderziekenhuis, maar ziet tegelijkertijd ook de donkere, oneerlijke kanten van haar werk.
Hoi Anouk, wat doe je precies in Zuid-Afrika?
“Op dit moment loop ik drie maanden lang fulltime stage in het Red Cross War Children’s Memorial Hospital, het kinderziekenhuis van het Rode Kruis in Kaapstad. Ik woon met tien andere studenten in een studentenhuis vlakbij mijn stageadres.”
Waarom heb je ervoor gekozen om dit avontuur aan te gaan?
“Zowel voor de ervaring op persoonlijk gebied als voor de ervaring die je opdoet als Fysiotherapie-student in een geheel andere cultuur, maar wel in een gespecialiseerd ziekenhuis. Mijn affiniteit met kinderen is er altijd al geweest en sinds ik tijdens mijn tweede studiejaar stage heb gelopen op een plek waar ik in aanraking kwam met kinderen, wist ik vrij snel dat dat was wat ik wilde. Tijdens een volgende stage werkte ik vervolgens met ernstig meervoudig beperkte kinderen die complexe zorg nodig hebben en het feit dat ik hier onderdeel van mocht zijn én iets voor die kinderen kon betekenen, gaf mij zoveel voldoening dat ik meer wilde weten over deze doelgroep en kinderen in het algemeen.”
Was het eenvoudig om een stage in Kaapstad te regelen?
“Ik moet bekennen dat het niet makkelijk was om deze stage rond te krijgen. Het was letterlijk vallen en opstaan en ik moest me vooral vasthouden aan het feit dat ik dit echt wilde. In het begin verliep het contact met de Universiteit van Kaapstad erg moeilijk en was het rondkrijgen van ons visum voor 3,5 maand ook niet heel makkelijk. Samen met mijn twee studiegenootjes, met wie ik hier ben, ben ik drie keer bij de ambassade van Zuid-Afrika in Den Haag geweest, voordat de aanvraag van ons visum was goedgekeurd. Een dag voor vertrek hebben we uiteindelijk ons visum in ontvangst mogen nemen. Ondanks dat dit me veel stress en zorgen heeft gekost, ben ik zó blij dat ik op momenten van teleurstelling ben blijven doorzetten en echt mijn droom, iets voor zieke kinderen betekenen, heb nagejaagd.”
De ene patiënt heeft geen of zelden ouders aan zijn of haar bedrand zitten en het andere patiëntje wordt de hele dag vol liefde verzorgd door zijn of haar moeder. Dit maakt het zó oneerlijk en tegelijkertijd doet het beseffen hoe goed en veelzijdig de zorg in Nederland is en hoe blij we mogen zijn dat we groot zijn gebracht in een veilige en stimulerende omgeving.
Hoe bevalt het?
“Ik zit nu alweer ruim drie weken in Kaapstad en ik ben zo dankbaar dat ik stage mag lopen in dit gespecialiseerde kinderziekenhuis. Het is zo uitdagend, leerzaam en vooral erg leuk om het verschil te kunnen maken door je kennis en ervaring toe te passen. En om elk individu te helpen aan een betere toekomst, want een goede toekomst is hier zeker niet voor elk kind vanzelfsprekend.”
Zijn er ook mindere kanten?
“Naast deze leuke en mooie ervaringen zit er ook een ‘donkere’ kant aan een stage in een kinderziekenhuis in Kaapstad. De eerste weken waren erg heftig, indrukwekkend en soms ontroerend. Gevallen die ik hier in een week voorbij zag komen en hier als normaal worden beschouwd, zie je in Nederland nog niet eens in de tien jaar langskomen: brandwonden die meer dan de helft van het lichaam in beslag nemen en schotwonden bij kinderen onder de 12 jaar. Het contrast tussen arm en rijk is bizar groot. De ene patiënt heeft geen of zelden ouders aan zijn of haar bedrand zitten en het andere patiëntje wordt de hele dag vol liefde verzorgd door zijn of haar moeder. Dit maakt het zo oneerlijk en tegelijkertijd doet het beseffen hoe goed en veelzijdig de zorg in Nederland is en hoe blij we mogen zijn dat we groot zijn gebracht in een veilige en stimulerende omgeving. De grootste uitdaging binnen de stage is denk ik voor mij het feit dat ik bij elke patiënt wil aankomen met een lach en een nieuwe lading energie, ondanks dat ik daarvoor bijvoorbeeld een hele heftige casus heb gezien. En dat ik iedere keer weer opnieuw al mijn kennis, passie en doorzettingsvermogen in iedere patiënt wil steken voor optimale revalidatie, want iedere patiënt heeft hier evenveel recht op.”
Wat doe je zoal in je vrije tijd?
“De omgeving is hier fantastisch, voor zowel iets actief als iets ontspannends ben je hier op het juiste adres. Samen met mijn huisgenoten ga ik in het weekend bijvoorbeeld surfen, hiken, naar het strand en townships bezoeken en wisselen we al onze ervaringen uit. Aangezien ik hier nu drie weken zit, heb ik nog niet heel erg veel van Kaapstad en omgeving gezien, maar wat ik tot nu toe het meest bijzondere vond is dat ik pinguïns heb gezien en de zonsondergang heb mogen zien op de top van de Tafelberg. Bovendien is het fantastisch om na mijn stagedag nog een uurtje te kunnen surfen, om zo alle indrukken van die dag te kunnen laten landen en even wat afleiding te zoeken. Buiten de stage om geniet ik hier echt ontzettend van mijn vrije tijd.”
Kun je het andere studenten aanraden om in het buitenland te gaan studeren?
“Ik zou het iedere student aanraden om deze uitdaging aan te gaan, zowel voor je persoonlijke ontwikkeling als voor de ontwikkeling in je vakgebied. Je leert van je fouten, van de dingen die je achteraf anders had willen doen en van de dingen die je juist goed hebt gedaan. Voor alle energie die ik erin heb gestoken, heb ik tot nu toe al zoveel teruggekregen. En dat is het meer dan waard.”