Arie volgde vorig jaar een minor in Cyprus: 'Als ik er nu op terugkijk, zou ik het zo weer doen'
Arie Bouw (links op de foto) is 22 jaar en komt uit Lunteren. Sinds de zomer is hij afgestudeerd aan de studie Commerciële Economie in Deventer. Voordat hij begon met zijn afstuderen, volgde hij een vrije minor aan Cyprus University of Nicosia. Arie koos er bewust voor om alleen te gaan. “Ik wilde echt voorkomen dat ik iemand had om op terug te vallen.”
Hoi Arie, waarom heb je ervoor gekozen om naar Cyprus te gaan?
“Ik wou eerder voor mijn stage eigenlijk al naar het buitenland gaan, maar door corona ging dat toen helaas niet door. Binnen mijn studie heb ik ook Spaans gehad, want ik volgde het internationale traject van de opleiding. Daarbij was het eerst verplicht om een half jaar weg te gaan naar het buitenland, maar dat werd afgeschaft door corona, maar ik wou het nog steeds heel graag proberen. Ik kon toen doorgeven in welke landen ik graag zou willen studeren. Mijn keuze was daarin best wel divers. Ik had Cyprus, Bulgarije, Zweden en Finland (Lapland) als keuzes doorgegeven. Deze keuzes waren puur gebaseerd op wat mij de interessantste en mooiste landen leken om naar toe te gaan, dit had niet te maken met het niveau van de school. Ik heb heel veel mazzel gehad dat ik naar Cyprus kon, het was ook nog eens het drukste semester ooit op Cyprus qua internationale studenten. Met corona viel het daar gelukkig heel erg mee. In Nederland ging alles in lockdown en in Cyprus stonden we lekker te feesten alsof er niks aan de hand was.”
Ben je in je eentje naar het buitenland gegaan?
“Ik ben alleen naar het buitenland gegaan, maar dat wou ik zelf ook liever. Er was wel één iemand die nog voorstelde om het samen te gaan doen, maar dat wou ik juist niet. Ik had zoiets van: als ik naar het buitenland ga, dan wil ik ook echt alleen gaan. Ik wou echt voorkomen dat ik iemand had om op terug te vallen, zodat ik op mensen af zou moeten stappen om mensen leren kennen.”
Hoe ging dat dan voor jou?
“Heel snel eigenlijk. Ik werd direct toen ik aankwam heel goed opgevangen door mijn 2 huisgenoten: een Belgische en een Spaanse jongen. Ik was denk ik een half uurtje daar en toen zijn we al samen ergens gaan eten waarna we naar een karaoke bar gingen waar allemaal internationale studenten waren. Ja, dan ben je er 3 uurtjes en je hebt al meer dan 10 mensen leren kennen, zo snel gaat dat. Er waren niet heel veel Nederlanders, je zag wel dat mensen uit dezelfde landen erg naar elkaar toe trokken, maar die konden dan aan het einde van het semester nog steeds niet zo goed Engels praten, dus eigenlijk ben ik wel blij dat ik dat niet had.”
Hoe was je bij je huis gekomen?
“Het was niet via Saxion geregeld, maar ik kreeg toen ik me had aangemeld voor de minor via Facebook een uitnodiging voor een studentenorganisatie uit Cyprus. Via daar kon ik al snel aan een kamer komen in een appartement wat ik dan deelde met 2 andere studenten. Dat was echt super geregeld vanuit die organisatie, het waren 3 appartementencomplexen naast elkaar in één straat met bijna alleen maar internationale studenten. Mijn huisvestiging had ik niet beter kunnen wensen.”
Dat was wel bijzonder, de eigenaar van het hotel stond op ons te wachten om de sleutel te geven en ging daarna direct weer naar huis. Dus we zaten zonder iets van personeel daar in het hotel.
Wat voor vakken had je in Cyprus?
“Het was een vrije minor, dus het is wat dat betreft net alsof je naar de middelbare school gaat: je kiest de vakken die je leuk vindt. De vakken social media marketing en business communications vielen in mijn beleving een beetje tegen, daar had ik namelijk wat meer van verwacht, maar de andere vakken waren wel heel leuk. De twee leukste vakken die ik had waren leadership in organizations en organizational behaviour, maar dat kwam ook wel door de docenten. Een ander vak wat ik volgde was human nutrition, dat hadden we maar met 3 studenten, dus dat was wel een beetje gek, maar aan de andere kant ook wel fijn. Ik doe natuurlijk geen opleiding in die richting, dus alles was nieuw voor mij en daarom was het wel heel fijn om wat meer aandacht te krijgen van de docent.”
Heb je veel geleerd daar?
“Ik heb vooral veel over mezelf geleerd. Je gaat heel anders denken over bepaalde dingen. Je leert wel dat mensen hier in Nederland best zwart-wit denken. Wat ik mijzelf echt deed beseffen is dat de vrienden die je thuis hebt hele andere vrienden zijn dan de vrienden die je maakt tijdens een study exchange, omdat je thuis vrienden zoekt met dezelfde interesses en in het buitenland kijk je daar minder naar. Daar word je vrienden omdat er een bepaalde klik is, terwijl je misschien een hele andere persoonlijkheid en andere interesses hebt. Het was daarom heel leuk om in een diverse vriendengroep terecht te komen en de andere meningen te horen en daar ook over te kunnen praten met elkaar, zonder dat je gek wordt aangekeken. Daardoor ben ik nu wel veel meer open-minded geworden.”
Heb je veel culturele verschillen gemerkt?
“Je merkt wel dat het daar wat rustiger aan gaat, mensen zijn daar wat relaxter. Nederlanders zijn wat meer gestrest: alles moet zo snel mogelijk gebeuren. Ook had ik daar een fiets gekocht zodat ik elke dag met de fiets naar school kon. De mensen daar vonden dat wel raar, dat zijn ze helemaal niet gewend. In het verkeer moest je dan ook wel echt opletten, want auto’s houden daar helemaal geen rekening met fietsers op de weg. Daarnaast heb je in Cyprus ook een Turks en Grieks gedeelte en daar zie je wel echt grote verschillen in. Als je in het Turkse gedeelte bent, praten ze daar heel slecht over de Grieken en dat gaat andersom net zo. Het Turkse gedeelte was wat ouder en leek iets meer vervallen, maar je kon er wel heel goedkoop uit eten en goedkope drankjes krijgen in de clubs.”
Heb je veel van Cyprus gezien?
“Ja, zeker. We zijn een keer met twaalf man naar een hoekje van het Turkse gedeelte geweest met supermooi uitzicht waar we ook een hotel hadden geboekt. Dat was wel bijzonder, de eigenaar van het hotel stond op ons te wachten om de sleutel te geven en ging daarna direct weer naar huis. Dus we zaten zonder iets van personeel daar in het hotel. Ook zijn we wel vaker naar andere plekken geweest, waaronder een keer met een aantal naar Istanbul, wat ook een hele ervaring was. Er wonen daar zoveel mensen dat het gewoon superdruk is op straat wanneer je om 5 uur ’s ochtends van een club terugloopt naar je hotel.”
Je wordt daar vrienden met mensen met wie je op dat moment een goede klik hebt, niet per se mensen die hetzelfde denken. Daar krijg je juist hele leuke gesprekken van. Nu spreek ik ze nog.
Wat was het leukste wat je hebt meegemaakt daar?
“Dat vind ik een lastige. De vriendin van mijn broer heeft familie op Cyprus wonen, dus die kwamen een keer op bezoek. Maar toen we het daar laatst over hadden, moest ik er gewoon weer echt over nadenken: ik was het gewoon weer compleet vergeten. Er zijn zoveel dingen gebeurd in een half jaar. Het allerleukste bestaat sowieso wel uit de mensen die ik daar heb ontmoet. Je wordt daar vrienden met mensen met wie je op dat moment een goede klik hebt, niet per se mensen die hetzelfde denken. Daar krijg je juist hele leuke gesprekken van. Nu spreek ik ze nog.”
Hoe was het om weer thuis te komen?
“Het was wel weer even wennen. Die vrijheid om te doen waar je zin in hebt, heb je niet meer. In Cyprus was ik altijd met andere mensen. Toen ik thuiskwam, had ik zo lang mogelijk gewacht met terug naar huis vliegen en begon ik daardoor de volgende maandag direct met afstuderen. Dat was wel echt heel moeilijk, dan zit je namelijk weer voor de hele week van 9 tot 5 op kantoor. Je komt weer in een heel ander leven terecht.”
Raad je anderen aan om naar het buitenland te gaan?
“Ja, absoluut! Het is in het begin wel veel papierwerk, maar het is duidelijk geregeld en het meer dan waard. Ik vind eigenlijk dat heel weinig studenten het maar doen en ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom. Het is voor jezelf wel echt een hele grote verrijking en het staat natuurlijk goed op je CV. Ik heb erdoor zelfs meerdere organisaties gehad die mij benaderde omdat ze zagen dat ik een internationale minor had gedaan.”
Heb je nog tips voor mensen die in het buitenland willen studeren?
“Wees niet bang om uit je comfortzone te treden. De stap om naar het buitenland te gaan is natuurlijk groot, maar het is het meer dan waard. Je zal er zeker geen spijt van krijgen. Ik kreeg er zelf bijvoorbeeld ook steeds minder zin in toen mijn moeder me naar het vliegveld bracht. Ik dacht ‘waar ben ik toch weer aan begonnen?’, maar iedereen zit in hetzelfde schuitje en staat ervoor open om vrienden te worden. Als ik er nu op terugkijk zal ik het zo weer doen.”