‘Ik wist niet precies waar ik aan begon als teamleider, maar het heeft zo mooi uitgepakt’

Even terug naar het begin. Na die studie pedagogische wetenschappen in Utrecht besloot Daniëlle Ouwejan met haar man een aantal jaren in Parijs te gaan wonen en werken. “Ik gaf er Engels en Nederlands taalonderwijs in het zakenleven. Daarna vertrokken we naar Engeland, waar ik onderzoek deed naar adoptie en pleegzorg. Dat zat iets dichter op mijn oorspronkelijke vakgebied.” Na haar terugkeer in Nederland en de geboorte van haar kinderen was Daniëlle in 2017 op zoek naar een nieuwe baan: “Een vriendin vertelde me dat de opleiding Podotherapie bij Saxion een studieloopbaanbegeleider zocht, als tijdelijke vervanging voor iemand die met zwangerschapsverlof ging. Dit is echt iets voor jou, zei ze. Ik had al eerder wat werkzaamheden gedaan bij de Academie Mens en Arbeid van Saxion, maar zou uit mezelf echt nooit op deze functie van docent/onderzoeker Podotherapie gesolliciteerd hebben. Omdat het juist om het aspect ‘studieloopbaanbegeleiding’ draaide, ging ik er toch voor.”

Brede basis

De rol paste Daniëlle goed, zo bleek. Ze genoot van het contact met de studenten. Na zes maanden als studieloopbaanbegeleider mocht ze dan ook blijven. En al was ze geen podotherapeut, Daniëlle kon het afstudeeronderzoek van haar studenten op procesniveau prima begeleiden, vertelt ze. Net als vakken op het gebied van verslaglegging, psychologie en communicatie. “Ik had best een brede basis vanuit mijn eigen studie en werkervaring. En het mentorschap richting de studenten ging prima. Na een flexcontract van twee jaar, was er helaas geen formatieruimte voor een vaste aanstelling. Eigenlijk vond iedereen dat jammer: studenten, collega’s en ook ikzelf. Dus kwam de dag van mijn afscheid. Mijn account was al opgeheven, er was koffie en taart, ik kreeg bloemen en cadeautjes. Maar ik kon niet vermoeden dat er een nog veel groter cadeau op mijn pad kwam.”

Goed totaaloverzicht

Een dag eerder had haar teamleider aangegeven te willen stoppen, vertelt ze. En zo kreeg Daniëlle op haar laatste werkdag alsnog het verzoek of ze wilde blijven. “Daar hoefde ik niet over na te denken. Ik had het hier zó naar mijn zin. Na een tijdje ben ik meer teamleiderstaken gaan vervullen en daadwerkelijk teamleider geworden. Dat het zo liep, was wel heel bijzonder.” Inmiddels is Daniëlle teamleider van het docententeam Podotherapie. Een klein en wendbaar team, met tien collega’s. Ze is onder andere verantwoordelijk voor de koers van de opleiding, de inzetplanning en werkzaamheden op het gebied van student- en medewerkerstevredenheid. “Dat vind ik het mooie van werken in zo’n klein team. Ik kan over de hele breedte mijn bijdrage leveren en houd zo ook een goed totaaloverzicht van alles dat er moet gebeuren. Omdat ik zelf ook docent geweest ben, had ik al een duidelijk beeld van hoe het er in de praktijk aan toeging. Of zag ik nieuwe kansen om sommige dingen anders te organiseren. Ik kreeg ook veel ruimte om daar wat mee te doen.”

Jong beroep

Hoe verkent Daniëlle toekomstige ontwikkelingen voor het vakgebied waarin ze onverwacht belandde? “Vakinhoudelijk vertrouw ik juist heel erg op mijn collega’s. We werken voor de opleiding met een vijfjarenplan en daarbinnen met een jaarplan. Ik haal de kennis ook echt óp. Zo hebben we veel contact met het werkveld. Via de stagepraktijken natuurlijk, maar ook via de beroepsvereniging en onze collega-opleiding in Eindhoven. Veel collega’s werken deels bij ons, maar ook nog deels in de praktijk. Daardoor hebben we een sterke connectie met die praktijk. Podotherapie is nog een relatief jong beroep. Het is nog volop in beweging. Het is belangrijk om samen te kijken hoe en wanneer je veranderingen uit de praktijk meeneemt richting het onderwijs. Daar moet je goed over nadenken en op de juiste manier op inspelen.”

Samenwerken buiten de opleiding

Een andere grote ontwikkeling is die van de technologie, vertelt Daniëlle. Zo is een deel van het ambachtelijk handwerk bij het maken van zolen veranderd. Voeten worden gescand, in de computer gemodelleerd, waarna een machine het freeswerk doet. “We moeten goed bijblijven als we de verbinding met de praktijk willen behouden. Daarom hebben we onder andere een samenwerking met een regionaal bedrijf dat een deel van de apparatuur binnen de opleiding up-to-date houdt. En 3D-printen neemt natuurlijk een vlucht. Ook die ontwikkeling koppelen we aan de opleiding. En we slaan de brug naar andere vakgebieden. Bijvoorbeeld met de nieuwe Saxion-studieroute Biomechanical Engineering. We hebben erover gesproken om de studentengroepen vanuit beide vakgebieden bij elkaar brengen, zodat ze aan de slag kunnen met het ontwerpen en 3D-printen van toepassingen voor zolen of schoenen. In het onderwijs werken we regelmatig met Fysiotherapie, als aanverwante studie. Onze studenten zijn niet alleen bezig met hun vakgebied, maar moeten veel meer vaardigheden opdoen. Bijvoorbeeld op het gebied van communicatie en ondernemen. Voor dat laatste is dit jaar een mooie samenwerking tot stand gekomen met het Saxion Centrum voor Ondernemerschap. Een paar studenten bedachten een applicatie voor therapie met kinderen. Als zo’n app echt ontwikkeld kan worden, is het mooi dat we als hogeschool onze studenten in de breedte alle mogelijkheden kunnen bieden dat te gaan onderzoeken.”

Buiten de comfortzone

Het is die breedte die haar zelf ook aanspreekt, zegt ze: “Ook persoonlijk vind ik het zo leuk, dat je niet vastgebakken zit in een bepaald vakgebied. Dat een diploma of opleiding automatisch bepaalt welk werk je gaat doen, kunt doen. Het is juist zo mooi dat je je eigen karaktereigenschappen en je talenten mee kunt nemen. Dat je ze anders in kunt zetten dan hoe je het oorspronkelijk bedacht had. Zelf had ik dit pad ook niet voorzien. Ik ben ontzettend blij met mijn huidige functie. Wat me aanspreekt is hoe zelfstandig ik kan werken, zelf keuzes kan maken. Ik krijg veel zeggenschap en verantwoordelijkheid. En ja, die breedte. Van nadenken over een detail dat binnen de opleiding speelt tot een vraagstuk op het gebied van internationalisering. Van klein naar groot. Ook kan ik meedenken over het beleid en de strategie van de academie.

Liefde voor afwisseling

Twee jaar geleden heb ik een talent- en motivatieanalyse gedaan. Daar kwam die liefde voor afwisseling en eigen verantwoordelijkheid nemen ook wel uit. En het fijne is, in onze academie hebben we een managementteam dat echt achter je staat. Alles is bespreekbaar. En als je eens een keuze wilt maken die out-of-the-box is, dan kan dat. Dat geeft ruimte om zelf iets te ervaren, zelf te leren. Zo heb ik me aangemeld om Saxion-breed mee te helpen met de interne audits van opleidingen. Ontzettend leuk en leerzaam lijkt me dat. Eigenlijk blijven zich steeds nieuwe mogelijkheden aandienen. De functie die ik nu vervul, was aanvankelijk totaal buiten mijn comfortzone. Ik wist niet precies waar ik aan begon als teamleider, maar het heeft zo mooi uitgepakt. Ja, bij Saxion krijg je vrijheid en ruimte om te groeien. Dat heb ik zelf ervaren.”

Fotografie: Thomas Busschers