Karin Jansen is directeur marketing en communicatie bij Saxion: ‘Ik focus altijd op de relatie’

“Toen ik in het mbo ging werken, was ik onder andere verantwoordelijk voor de speeches van onze bestuurders. Op een gegeven moment ken je je bestuurders en weet je precies hoe je de speech schrijft die bij hen past,” vertelt Karin Jansen. “Ik vond het altijd belangrijk te beginnen en te eindigen met de student. Daar doen we het voor.” Inmiddels heeft Karin er bijna elf maanden bij Saxion opzitten. Heeft ze die student nog steeds in het vizier?  “Zeker, maar ik focus me in deze eerste maanden ook heel erg op onze dienst. Hoe kunnen de marketing- en communicatieteams in onze dienst hun werk goed doen? Hoe verhoudt de DMC zich tot de andere ondersteunende diensten binnen Saxion? Al tijdens mijn eerste tweedaagse, met alle directeuren, kreeg ik daarover een belangrijk inzicht.”

Journalist, persvoorlichter, programmaleider

Daarover straks meer. Want welke stappen zette Karin voordat ze haar plek vond bij Saxion? “Ik was van plan de journalistiek in te gaan, maar toen ik klaar was met de School voor Journalistiek lagen de banen niet voor het oprapen. Destijds woonde ik in Hilversum. Ik kwam in de omroepwereld terecht, bij RTL Nieuws. Na een aantal jaren solliciteerde ik bij de vakbond. Niet in eerste instantie vanwege het type organisatie, maar wel omdat de baan van journalistiek medewerker me zo leuk leek. Als snel werd ik persvoorlichter, een functie met veel hectiek. Bij de vakbond heb je dagelijks de pers aan de lijn. Ik vond het heerlijk. Toen het hoofd communicatie na vijf jaar vertrok, werd ik gevraagd voor de rol van programmaleider communicatie. Daar moest ik even over nadenken. Ik was begin dertig en moest ineens mijn naaste collega’s gaan aansturen. Uiteindelijk heb ik tien mooie jaren bij het CNV gehad. Toen zei mijn man: ‘Dat gaan we dus niet vieren, want jij moet verder. Je moet wat anders gaan doen.’”

Verdieping in de relatie

Nadat ze drie jaar een eigen communicatiebureau in Amersfoort had, kreeg Karin de uitnodiging van één van haar laatste opdrachtgevers om te solliciteren. Dat was bij één van de landelijke kenniscentra van het mbo, voor de sector ICT, veiligheid en economie. “Het hoofd communicatie ging daar weg en ik merkte dat ik wel weer toe was aan het gevoel van verbinding dat je met een team hebt. Als zzp’er vlieg je in en uit bij organisaties. Ik ben meer iemand van de lange lijnen, de verdieping in de relatie, maar ook van het ‘gezamenlijk bouwen’ aan iets, vooruitgang boeken en zien dat medewerkers daar blij van worden, goed in hun vel zitten.”

Nieuwsgierigheid en drive

Er kwam een nieuwe stap: “Ik merkte hoe interessant ik het onderwijs vond en wilde er nog dichter bij komen te staan. Bij Rijn IJssel, in de regio Arnhem, werd ik hoofd communicatie. Ik vond het mbo zo leuk, dicht op de praktijk. Na zeven jaar hadden we veel bereikt met ons team en vond ik het tijd om verder te kijken. Toen kwam Saxion op mijn pad. Het idee hier te komen werken, sprak me direct aan, in de regio waar ik ben opgegroeid, van het mbo naar het hbo, maar nog steeds op een plek waar ik een bijdrage aan het onderwijs kan leveren.” Was het alleen het onderwijs dat Karin trok? “Nee, er is nog een aspect. Ik houd van de complexiteit van het aansturen van een marketing- en communicatiedienst als bij Saxion. Misschien wel omdat ik een actie-prestatiegericht mens ben. Natuurlijk wil ik dit eerste jaar dingen in gang zetten en samen resultaten boeken. Met de nadruk op ‘samen’ trouwens, maar wel door een nieuwe blik mee te nemen. Die nieuwsgierigheid en drive zitten altijd in me.”

Rust en ruimte voor inhoud

Terug naar die eerste dagen bij Saxion, naar de tweedaagse die ze met andere directeuren had. Wat was dat belangrijke inzicht dat ze kreeg? “Het was natuurlijk perfect om iedereen in die beginperiode al zo goed te leren kennen, maar we bespraken ook de vraag ‘Wie is je First Team?’ Automatisch denk je: ‘Dat is natuurlijk mijn eigen dienst of academie’ maar wanneer we als directeuren allemaal als een leeuw voor ons eigen team blijven staan, zitten we vervolgens als een soort Verenigde Naties met elkaar aan tafel. Vervolgens moeten we er dán nog onderling uitkomen. Dat is geen garantie tot succes. Juist als je aan die tafel eerst met consensus begint, dan geeft dat rust in je eigen dienst of academie. Iedereen kan zich dan focussen op het werk, de kaders en richtlijnen zijn duidelijk. Dat geeft ruimte. Ruimte voor inhoud. Het is precies de manier van werken die bij me past. Ik focus altijd op de relatie.”

Veel dynamiek

Ze noemt de DMC bij Saxion een stevige dienst, eentje met veel dynamiek. “Maar ook een ontzettend warme club mensen, professionals die er stuk voor stuk heel graag de schouders onder zetten. Er is veel saamhorigheid. Tegelijkertijd zie ik dat de teams nog beter samen kunnen werken, elkaar nog meer kunnen helpen. Als we uitzoomen en naar de wereld om ons heen kijken, dan is onze externe opdracht groot. In het hele hbo gaan studentenaantallen omlaag. Dat is verklaarbaar door demografische ontwikkelingen, maar als je verantwoordelijk bent voor de werving, heb je altijd wat uit te leggen, moet je een goed verhaal hebben. Want waar zet je dan op in, om die teruggang op te vangen en de kansen te pakken die er wél zijn? Waar zit je innovatiekracht? Die hebben we volop.”

Trots

Tegelijkertijd, zo ziet Karin, is er ook volop expertise binnen de DMC op het gebied van positionering, profilering en storytelling. “Denk aan alle mooie verhalen die we maken, waarmee we onze interne en externe doelgroepen bereiken. Die zijn zo helpend, zo belangrijk bij de trots die we met elkaar willen uitstralen, het verhaal van onze identiteit te vertellen. Die trots voelde ik ook bij de opening van het hogeschooljaar, in september. Ook voor die events zijn we verantwoordelijk. Toen ik de studenten met de verenigingsvlaggen de trap af zag komen, deed me dat echt iets. Dat vind ik het mooie aan werken bij Saxion: je hoopt met je inzet iets voor die student teweeg te kunnen brengen, bij te dragen aan het pad dat ze lopen en straks vervolgen.”

Dwarsverbanden

Kijkt ze in haar functie over de grenzen van vakgebieden heen? “Ik ondersteun het integraal werken tussen onze diensten. We leggen steeds meer dwarsverbanden. Een onderwerp als ‘onboarding’ ligt misschien primair bij de dienst HRM, maar heeft ook veel raakvlakken met onze eigen dienst. En als we het hebben over studie-uitval, dan is dat niet alleen iets voor de dienst Onderwijs Student Support. Als DMC hebben wij ook de verantwoordelijkheid studenten vanaf hun eerste contact met Saxion, in de aanloop naar een inschrijving, zo duidelijk mogelijk te vertellen wat ze kunnen verwachten. Welke mooie opleidingen we misschien nog meer voor ze hebben. Met de Facilitaire Service Organisatie werken we aan de inrichting van onze gebouwen, de stijl van het huis. Saxion mag nog meer een plek worden waar studenten graag na hun lessen blijven om te studeren en elkaar te ontmoeten. We kunnen nog veel meer uit die diensten-kokers komen. Er liggen kansen genoeg. Die kansen zie ik ook in een breder verband, bijvoorbeeld in onze externe profilering: in Apeldoorn en in het grotere verband van onze internationale Eudres-samenwerking.”

Nuchterheid

Hoe ervaart ze de werksfeer bij Saxion? “Prettig, eerlijk. Ik heb het gevoel dat mensen over het algemeen zeggen waar het op staat. Ik werk nu weer in de regio waar ik ben opgegroeid. Sterker nog, ik ben geboren in het ziekenhuis dat later is omgebouwd tot onze hoofdlocatie in Enschede. Maar los van die ene plek, vind ik overal zoveel herkenning. Een vertrouwd gevoel van thuiskomen. Dat zit ‘m in taalgebruik, in bepaalde uitdrukkingen, maar ook in levenshouding. We nemen onszelf niet al te serieus, zijn nuchtere aanpakkers: schouders eronder. Zelf ga ik ook heel graag ‘vooruit’. Dus daar zit denk ik de match tussen Saxion en wie ik zelf ben.” Is er naast die nuchterheid ook al voorzichtig wat ruimte voor trots? Of is het daar nog te vroeg voor? “Ik ben nog lang niet trots op mezelf, denk dat ik nog een boel werk te doen heb. Maar ik vind het heel belangrijk dat ik de DMC goed heb leren kennen. Ik weet waar de aandachts- en ontwikkelpunten zitten.” En als ze uitzoomt, ontstaat er dan misschien al overzicht? “Ja. Zeker. Er ontstaat een schilderij. De contouren zijn er. De volgende stap is het inkleuren. Ook dat wil ik samen doen. Maar wel met een aantal nieuwe kleuren.”

Fotografie: Thomas Busschers