Studeren met… botkanker: Sven kreeg een zeldzame vorm van botkanker die maar twintig keer per jaar voorkomt
Het levensverhaal van Sven de Gier is een strijd met tegenslagen. Het begon met een verbrijzelde teen en een hernia. Uiteindelijk moest zijn been geamputeerd worden. “Ik had geen vrijheid om keuzes te maken, omdat mijn leven ervan afhing. De enige beslissing die ik daadwerkelijk zelf mocht nemen, was om mijn studie weer op te pakken.”
Sven de Gier (27) begon zijn studie Commerciële Economie in 2014. Destijds was hij liever lui dan moe en had hij het idee: ‘Ik zie wel hoe het loopt.’ Hij kon niet goed stilzitten in de collegezaal, wat uiteindelijk resulteerde in het niet behalen van zijn propedeuse met een tekort van slechts drie punten. Als gevolg van het niet zo goed kunnen stilzitten, besloot hij fulltime te gaan werken bij All-in Verspreidingen in Twello en in de avonduren verder te gaan met zijn studie.
Tijdens zijn werk bij All-in Verspreidingen groeide Sven van sales- assistent naar account- en projectmanager. Hij combineerde zijn werk met een avondstudie, waarbij hij wel alle verplichte lessen bijwoonde en zijn projecten op school uitvoerde. Gelukkig bood zijn werk de nodige flexibiliteit zodat Sven verder kon met zijn studie.
Spoedonderzoek
Sven deed uiteindelijk langer over zijn studie. Hij liep een jaar studievertraging op, omdat hij ervoor koos een extra minor te doen. Na een half jaar stage op Curaçao, waarbij hij zijn teen verbrijzelde, maar toch zijn stage succesvol afrondde, was het tijd voor zijn afstudeerproject bij All-in Verspreidingen. Op het moment dat Sven wilde beginnen met afstuderen, kreeg hij last van ernstige rugklachten die uitstraalden naar zijn benen. Hij kon bijna niet meer lopen en zelfs zitten deed veel pijn. Na een spoedonderzoek in het ziekenhuis bleek dat hij een hernia had, waarschijnlijk als gevolg van de verbrijzelde teen. Na de diagnose volgde direct een operatie. Ondertussen moest hij zich uitschrijven bij zijn studie omdat het niet meer te combineren was met zijn herstel.
Na zijn herstel en met hernieuwd vertrouwen in zijn lichaam, besloot Sven zich opnieuw in te schrijven. Hij had een voorstel voor afstuderen ingediend en ondertussen bouwde hij geleidelijk aan zijn fysieke kracht. Tijdens een intensieve training kreeg hij plotseling pijn in zijn linkerknie. In eerste instantie weet hij dat aan het langdurig niet sporten door zijn hernia-revalidatie, maar ondertussen werd de pijn steeds erger.
De waarheid sloeg in als een bom
Na een spoedonderzoek in het ziekenhuis kwam Sven erachter dat het een osteosarcoom bleek te zijn: een zeldzame botkanker die maar twintig keer per jaar voorkomt. De tumor was 6,5 bij 6 centimeter en om de behandeling geclusterd en gecentraliseerd te houden, waren er maar twee ziekenhuizen bevoegd om deze te behandelen.
Terwijl Sven het nieuws probeerde verwerken, liep ondertussen zijn eerste tijdelijke contract af. De directeur van het bedrijf, Pim Jansen, kwam direct bij hem thuis om te zeggen dat hij zich geen zorgen hoefde te maken over zijn werk en gaf hem een vast contract.
Een week na de diagnose begon Sven direct met chemotherapie in het UMCGG. Er werden scans gemaakt om de agressiviteit van de kanker vast te stellen. Toen Sven te horen kreeg dat slecht 2/3 van de patiënten deze vorm van kanker overleeft, stond zijn wereld op zijn kop. Ondertussen ging hij verder verder met de chemotherapie, die samenviel met de komst van de coronapandemie. Sven mocht geen bezoek in het ziekenhuis en bracht het grootste deel van de tijd alleen door, in chemotherapie. Zijn leven bestond uit ziekenhuisbezoeken en behandelingen.
Ik ben van mezelf een positieve en vrolijke jongen. Ik heb heel veel lieve familie en vrienden. Maar toen ik de amputatie moest krijgen, zat ik er wel helemaal doorheen. Niemand die mij vrolijk kon maken.
Drie maanden na de eerste chemotherapie, bleek de tumor gegroeid te zijn naar 17,5 cm. De kanker bleek te agressief en de chemotherapie was niet effectief genoeg. De artsen vertelden hem dat als zijn been er maandag niet af was, hij binnen een week zou overlijden. Sven wist niet hoe hij verder moest. Uiteindelijk onderging hij een amputatie van zijn linkerbeen. Na de operatie kreeg hij zeer krachtige chemotherapie, aangezien de voorgaande behandeling geen effect had gehad op de kanker. Het was een vreselijke tijd die uiteindelijk drie maanden duurde.
Van dag tot dag
Na zijn ontslag uit het ziekenhuis leefde Sven van dag tot dag. Hij moest opnieuw leren lopen en paste protheses. Hij kreeg een standaard prothese, waar een kokerprothese als het ware om zijn been heen vast zat. Maar hier was hij niet tevreden over. Uiteindelijk onderging hij een operatie in het UMCG waarbij een prothese in zijn been werd geïmplanteerd, waardoor hij de ondergrond kon voelen tijdens het lopen. Voor deze prothese vloog tweemaal een chirurg uit Zweden in, die normaal gesproken dit soort protheses alleen toepast bij mensen in het Amerikaanse leger.
Toen het herstel en de revalidatie bijna waren afgerond, besloot Sven dat het een goed moment was om zijn studie af te ronden. Hij wilde niet langer wachten, want hij had geleerd dat het leven elk moment er anders uit kon zien. Met de steun van Saxion werd de afstudeerperiode voor hem verlengd, zodat hij kon blijven werken bij All-in Verspreidingen en zich kon concentreren op zijn revalidatie. Hij had de extra tijd die hem werd gegeven echt nodig.
Grote impact
Uiteindelijk rondde Sven zijn studie met succes af. Hij behaalde hoge cijfers voor zijn laatste tentamens. De persoonlijke begeleiding en de motivatie na zijn ziekenhuiservaring hadden een grote impact op hem. Hij kreeg veel ondersteuning van zijn studieloopbaanbegeleider Debbie van der Haar, die hem altijd op de hoogte hield en waar mogelijk ondersteuning bood.
Uitdagen
Sven blijft zichzelf elke dag uitdagen. Hij heeft nu anderhalf jaar zijn prothese en sport dagelijks. Zijn uiteindelijke doel is om zonder te stoppen tien kilometer te kunnen lopen, en tot nu toe gaat dat de goede kant op, aldus Sven. Tijdens de verdediging voor zijn afstudeerscriptie stond Sven zonder hulpmiddelen te stralen!
Voor studenten die in een vergelijkbare situatie zitten, heeft Sven wat advies: neem de tijd om te rusten en bespreek je situatie met je studieloopbaanbegeleider. Bij Saxion is er veel mogelijk, dus bespreek wat voor jou haalbaar is, voordat je jezelf te ver pusht en nog langer uit de running bent.
Korte broek
Wanneer Sven met een korte broek buiten loopt, voelt hij nog steeds dat mensen naar hem kijken. Ook hier heeft hij advies voor: trek je niet te veel aan van wat andere mensen denken. Uiteindelijk gaat het erom wat jij voor jezelf wilt. Je bent tot meer in staat dan je denkt. Mensen hebben vaak snel een mening of oordeel klaarliggen. Laat dit geen drempel zijn om je eigen dromen na te jagen!
Het Saxion StudentSupportCentre biedt voorzieningen om studenten zo succesvol mogelijk te laten studeren. Van coaching en individuele begeleiding tot trainingen en workshops over persoonlijke ontwikkeling, effectief studeren, taal en studiekeuze en van carrière tot sport en cultuur.