Aniek solliciteerde bij Saxion: ‘Ik denk graag in kansen’

Saxion was al wel vertrouwd terrein voor Aniek. Zelf volgde ze er de opleiding Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek. Daarna behaalde ze haar master Gezondheidswetenschappen aan de Universiteit Twente. En juist de combinatie van beide vakgebieden zette Aniek weer op het spoor van haar huidige functie bij Saxion: “Bij het lectoraat Applied Nanotechnology houd ik me bezig met de ethisch-sociale aspecten van nieuwe nanotechnologie die in de samenleving wordt geïntroduceerd. Zelf werk ik niet in het lab, maar inventariseer en onderzoek ik hoe de wereld om ons heen reageert op nieuwe toepassingen. Daarvoor ga ik vanuit het lectoraat in gesprek met verschillende partijen rond een product dat op de markt komt. Wat zijn de verschillende ambities en wensen van stakeholders? Zijn er tegenstrijdige belangen? Zo kan één van de partijen bijvoorbeeld het financiële aspect voorop zetten, terwijl het bij medische toepassingen ook om de gezondheid van de patiënt gaat.”

Tegenstrijdige belangen

Waar gaat het concreet over? Aniek hield zich bezig met de introductie van een coating voor katheters en contactlenzen. Eentje die in de toekomst ook voor implantaten gebruikt kan worden. “Zo’n coating bestaat uit nano-deeltjes. Met verschillende belanghebbenden kijken we vanuit Saxion wat het betekent om zo’n product goed op de markt te brengen. Zo kan het gebeuren dat we tegen een bedrijf zeggen: ‘Zorg dat je bepaalde aspecten nog goed doorspreekt met een ziekenhuis, want jullie belangen lijken nog tegenstrijdig.’ Zo kwam ik er bij een bepaald product achter dat een bepaalde coating als zeer milieuvriendelijk werd aangemerkt, maar dat de katheter zelf nog steeds weggegooid moet worden. Dan stip ik dat aan, zodat de ontwikkelaar daar nog wat mee kan doen.”

Sleutel voor de lift

Heeft Aniek haar weg bij Saxion na twee jaar inmiddels gevonden? “Zeker. We zitten in het hoofdgebouw in Enschede, in de Wolvecamp-vleugel, op de derde verdieping. Ik heb een sleutel gekregen voor een lift die niet door studenten en medewerkers gebruikt wordt, zodat ik van de kelder direct naar onze afdeling op de derde verdieping kan komen. Dat betekent dat ik niet het hele gebouw hoef door te rollen. Omdat ik een evenwichtsstoornis heb, zit ik grotendeels in een rolstoel. Mijn tweedaagse werkweek bij Saxion is goed in balans met wat ik fysiek kan bieden. Ik probeer zeker één dag per week op kantoor te zijn en natuurlijk vaker als dat handig is voor het werk. Door de participatiewet en de goede afspraken die ik met mijn leidinggevende kan maken, is dit voor mij een unieke kans om een functie te vervullen die aansluit op mijn niveau. Dat is voor veel mensen in mijn situatie niet zo vanzelfsprekend als je misschien zou denken. Een eerdere vacature bij Saxion, waarop ik gesolliciteerd had, bleek te veel uren voor mij te hebben. Maar op deze manier kwam ik wel in contact met de afdeling die zich bezighoudt met participatiebanen. Het vrijblijvende gesprek bij het lectoraat Applied Nanotechnology zorgde ervoor dat ik perfect bij hun vacature bleek te passen. Dus toen werd het officieel.”

Ruimte voor ontdekking

Ze vindt dat ze gegroeid is in haar rol, vertelt ze. In haar eerste periode kreeg ze alle ruimte om te ontdekken met welke projecten en onderzoeken ze zich bezig wilde houden. “Dat vond ik geweldig. Eerst wilde ik overal mijn steentje aan bijdragen, maar nu ontstaat de focus. Dat is goed.” Waarin voelt ze de passie voor haar vakgebied en functie? “Als ik kijk naar Biologie en Medisch Laboratoriumonderzoek, vind ik het lab-werk nog steeds heel interessant, maar voor mij is het toch wel handiger om niet constant in een lab te hoeven staan. Gaat het over gezondheidswetenschappen, dan vind ik het interessant om er over na te denken wat iemand beweegt om iets te doen, een bepaald product op de markt te brengen. Het interesseert me enorm: gezondheidszorg in combinatie met technologie en innovaties. Bij de nano-coating waarover ik vertelde, gaat het om een biomedische nanotechnologische innovatie, waarvan we kijken wat de impact op het milieu is, maar ook op het sociale domein en het individu. Zo bewegen we ons op het grensvlak van verschillende vakgebieden.”

Goed geregeld

Vindt Aniek dat ze bij Saxion regie heeft op haar loopbaan, of is die vraag nog niet te beantwoorden na twee jaar? “Toch wel hoor. Ik vind het fijn dat er bij Saxion overal een protocol of beleid voor is. Alles is goed geregeld. Ik heb nu twee jaargesprekken met mijn leidinggevende gehad. Over waar ik sta en wat ik wil bereiken. Door mijn evenwichtsstoornis is het voor mij niet haalbaar fulltime te werken, maar ik kan ook kleinere doelen stellen. Vorig jaar had ik als doel om een presentatie te geven en ook voor dit jaar heb ik alweer kleinere doelen op papier gezet. Met vele kleine doelen kom ik net zo goed bij mijn grotere doel: dat ik me steeds verder in het vakgebied wil ontwikkelen.”

Met studenten werken

Inhoudelijk zit ze op haar plek bij Saxion, maar ook qua werkomgeving, zegt Aniek. “Het is hier allemaal zo fijn geregeld. Overal wordt over meegedacht, ook als het om rolstoelers gaat. Saxion is natuurlijk een grote organisatie. Je merkt dat bepaalde zaken soms over verschillende schijven moeten, maar de andere kant is er ook: er is een protocol voor rolstoelers, overal zijn voldoende invalidetoiletten en mogelijkheden om je door het gebouw te bewegen. Ik wil graag alles zelf doen, maar dat kost me meer energie dan veel andere collega’s. Waar een ander ’s ochtends de trap op rent en z’n laptop openklapt, heb ik er al een ritje met de taxi opzitten, moet ik mijn werkplek bereiken, de zware tas van mijn rolstoel tillen en me installeren. Ik kan het ook allemaal, wil het ook allemaal zelf doen, maar het kost wel meer energie.”

Kijkt ze al vooruit, als het om haar werk bij Saxion gaat? Zijn er toekomstplannen of zelfs dromen? Aniek: “Beter worden in mijn werk. Ik merk dat het contact met de studenten me veel energie geeft. Ik zou het best leuk vinden als ik met studenten kan werken. Misschien kunnen we daar in de toekomst verder vorm aan geven. Het moet natuurlijk passen in mijn mogelijkheden, maar ik denk graag in kansen.”

Fotografie: Thomas Busschers