Saxion heeft voor het eerst een Artist in Residence: Tessa Wiegerinck. Met haar kunstvorm, fotografie, zal ze tot onze verbeelding spreken en ons een andere blik op de wereld gunnen. Het Kunstkabinet (Forum F1.25, Saxion Enschede) is de komende vijf maanden haar ‘atelier’. Dinsdag 19 september werd Tessa’s termijn als Artist in Residence feestelijk ingeluid.
Een student loopt langs en kijkt opzij. Even houdt ze haar pas in, haar schoudertas wiegt heen en weer. Wat gebeurt daar? Dat lijkt ze zich af te vragen, kijkend naar Tessa Wiegerinck, die druk in de weer is met de inrichting van haar tentoonstelling. Ze heeft alvast een eerste voorbijganger nieuwsgierig gemaakt. “De tijd begint nu wel te dringen,” zegt Tessa, en ze schuift wat foto’s over elkaar op een tafel in het Kunstkabinet. In haar stem klinkt vrolijkheid en gezonde spanning door.
Het zal dan nog een uurtje of twee duren: de officiële start van haar termijn als Artist in Residence, met een expositie die de komende vijf maanden zeker niet onveranderlijk zal zijn. Een Saxion Artist in Residence is altijd gekoppeld aan een lectoraat, opleiding of dienst binnen Saxion. In dit geval gaat het om het lectoraat Social Work van Margriet Braun. De projecten waarmee Tessa aan de slag gaat, zullen onder andere geïnspireerd zijn op thema’s die passen bij Social Work. Het resultaat van die projecten, gaan we terugzien in het Kunstkabinet.
Artist in Residence Tessa Wiegerinck, Ruben Sinkeldam en Jan Willem Meinsma in het Kunstkabinet.
Sociale mosh pit
Het is vijf uur in de middag. De gasten arriveren. Er zijn mensen uit het culturele leven van Enschede, maar ook betrokken Saxion-medewerkers. Voor lector Margriet Braun is die betrokkenheid vrij letterlijk. Zij en Tessa ontmoetten elkaar al in aanloop naar Tessa’s expositie. Ze hadden gelijk een klik, wat ook niet verwonderlijk is: Tessa volgde een opleiding tot sociaal werker bij Saxion, maar koos uiteindelijk voor het kunstenaarschap. Ze vertelt hoe ze aansluiting vindt bij het community-werk waar Margriet zich als lector op richt. Voor Tessa gaat het tegenwoordig dan vooral om de underground community. Achter haar hangt een grote zwart-witfoto van een jonge vrouw die wild voor een podium danst. Opgaan in de explosieve energie van een mosh pit: het is de wereld van Wiegerinck.
Tessa Wiegerinck bij haar foto's.
Proosten op eigenzinnigheid
Iedereen heeft een drankje. Er wordt aandachtig naar foto’s gekeken. Dan neemt Ruben Sinkeldam, docent en Coördinator Kunst bij Saxion, het woord. Hij is blij dat hij Tessa als eerste Artist in Residence heeft kunnen strikken. De Artist in Residence zal volgens hem in alle vrijheid kunnen werken. Iets wat essentieel is voor het verder tot bloei laten komen van een kunstenaarscarrière, maar ook voor de toeschouwers.
Jan Willem Meinsma, lid van het Collega van Bestuur van Saxion, sluit zich daarbij aan. Hij richt zich tot de aanwezigen en benadrukt hoe belangrijk het is dat iedere student de kans krijgt om als eigenzinnig persoon de samenleving in te stappen. Kunst kan daarbij helpen volgens hem, door andere manieren te laten zien om in het leven te staan. Om vragen op te roepen als: wat doet dit met mij? Er volgt een verrassing: Jan Willem draagt een gedicht voor dat hij zelf ooit schreef, en dat aansluit bij de nieuwsgierige, zoekende levenshouding van Tessa.
Ook Margriet Braun neemt kort het woord. Ze ziet parallellen tussen de foto’s waardoor ze wordt omringd en het werk bij haar lectoraat Social Work. Een lectoraat dat Tessa in contact zal brengen met nieuwe communities. Met mensen die in al hun kwetsbaarheid een waardevol verhaal kunnen vertellen voor de cameralens. Zo zullen onderzoek, onderwijs en kunst elkaar de komende maanden versterken.
De gasten heffen het glas. Er wordt geproost op eigenzinnigheid. Want het is duidelijk dat het in het Kunstkabinet niet alleen om beelden gaat. Of in Tessa’s woorden: “Je maakt niet alleen een foto, je maakt veel méér.”
