Nieuw CvB-lid Richard Wielinga wil Saxion met ‘koel hoofd en warm hart’ door bezuinigingen leiden
Met een opa, een vader én een aantal ooms die allemaal in het onderwijs werkzaam waren, leek het voor Richard Wielinga haast onvermijdelijk dat hij uiteindelijk ook in datzelfde onderwijs belandde. Vorige week trad hij aan als lid van het Saxion College van Bestuur, naast Anka Mulder en Timo Kos. Met bedrijfsvoering in zijn bestuursportefeuille richt Richard zich de komende periode op het goed leren kennen van Saxion. Het realiseren van de bezuinigingen is daarbij een uitdagende opdracht, maar wel eentje die hij met vertrouwen aangaat: “In bijna al mijn voorgaande organisaties heb ik moeten werken met schaarste.”
Richard Wielinga weet het nog goed. Als leerling op de lagere school in het Friese Hindeloopen werd hij heus wel eens de klas uitgestuurd. Niet handig, als je eigen vader op diezelfde school óók voor de klas staat: “In de lange schoolgang drukte ik mezelf altijd zo ver mogelijk tegen de muur, om onzichtbaar te zijn als m’n vader verderop de deur van zijn klaslokaal opende en de gang inliep. Ik wilde natuurlijk niet dat hij me zag. Maar… (lachend) verder was ik er aardig aan gewend bij hem op school te zitten en hem ook twee jaar als onderwijzer te hebben.”
Vader en dochter
Een soortgelijk toeval doet zich vanaf deze week ook voor bij Saxion. Terwijl Richard aan zijn eerste werkweek voor het College van Bestuur begon, nam ook zijn dochter vanuit het ouderlijk huis in Naarden-Bussum de trein om aan haar eerste schooldag bij Saxion te beginnen. “Toegepaste Psychologie. Voor mij was het deze week een spannende en leuke start, maar dat was het zeker ook voor haar. De naam Saxion is de afgelopen periode vaak gevallen aan de eettafel. We maken er wel grapjes over. Ik plaag haar ermee dat haar vader hier nu ook rondloopt. Niet iets waar ze zelf misschien op zit te wachten in die leeftijd, maar ik vertrouw erop dat we elkaar niet veel voor de voeten zullen lopen. En dat is ook goed. Ze heeft haar vrijheid nodig,” zegt hij met een grote glimlach.
Eerst even terug naar de Opening van het Hogeschooljaar, vorige week in de Deventer Schouwburg. Het was ook Richards vuurdoop bij Saxion, op het podium. “Wat was het een mooie en energieke bijeenkomst. De studenten brachten veel energie mee de zaal in, het programma was rijk van opzet, Anka Mulder deed een waardevolle oproep voor de positie van het hbo. Heel goed. Voor mij was dit hét moment om mezelf te introduceren, veel mensen na afloop de hand te schudden en te spreken. Ik merk deze week al, in de wandelgangen, dat veel collega’s even naar me toe komen om een praatje te maken. Dat vind ik fijn. Het kenmerkt ook de cultuur in een publieke organisatie als Saxion. En die cultuur past bij me, want ik heb, na mijn eerste vijf jaar bij een organisatie-adviesbureau, altijd in de publieke sector gewerkt.”
Ik merk deze week al, in de wandelgangen, dat veel collega’s even naar me toe komen om een praatje te maken. Dat vind ik fijn. Het kenmerkt ook de cultuur in een publieke organisatie als Saxion.
Fijne studietijd
Was het altijd een bewuste keuze, om in die publieke sector werkzaam te zijn? “Ja, de publieke sector is echt mijn ding, zoals je dat zegt. Ik studeerde Bestuurskunde en ik heb altijd in organisaties willen werken die er maatschappelijk toe doen. Ik heb in twintig jaar bij vijf gemeenten gewerkt, als directeur bedrijfsvoering en als gemeentesecretaris. Ook werkte ik bij de gemeente Deventer. Daarna wilde ik graag bij een ander type organisatie gaan werken. Dat werd de Sociale Verzekeringsbank, als lid van de Raad van Bestuur. Ook met de portefeuille bedrijfsvoering. Twee sectoren leken me daarna interessant: de zorg en het onderwijs. Het hoger beroepsonderwijs is een sector waar veel gebeurt. Dus toen Saxion in beeld kwam, voelde het als een interessante en uitdagende stap, die ik wilde zetten. Mijn kinderen studeren, ik heb zelf een hele fijne studietijd gehad. En, met al die familieleden in het onderwijs, vond ik het heel mooi dat ik hier een functie kon bekleden.”
Die functie gaat zeker het nodige van Richard vragen, nu Saxion geconfronteerd wordt met een bezuinigingsopgave. Hoe staat hij daar tegenover? “Bezuinigen is niet nieuw voor me. In bijna alle organisaties waar ik in dienst was, heb ik moeten werken met schaarste. Daarbij heb ik altijd grote bezuinigingstrajecten moeten realiseren. Ik vind schaarste aan geld eigenlijk niet zo erg. Het betekent dat je scherp moet kijken wat je wél en niet doet. Dat je scherp moet kijken naar kwaliteit. En dat sluit heel goed aan bij mijn persoonlijke drijfveer om al jaren in de publieke sector te werken. Want in deze sector werken we uiteindelijk met geld van ons allemaal, als burgers. Ik voel daarin een grote verantwoordelijkheid, om daar goed mee om te gaan. Om de budgetten zó in te zetten dat je zorgt voor maximale publieke waarde voor diezelfde burgers, voor ons allemaal. Schaarste aan middelen helpt om scherpe keuzes te maken en scherp te sturen op kwaliteit. Dat moet je met elkaar doen. Met een koel hoofd en een warm hart. ”
Richard Wielinga: "Schaarste aan middelen helpt om scherpe keuzes te maken en scherp te sturen op kwaliteit. Dat moet je met elkaar doen. Met een koel hoofd en een warm hart."
Achter de kassa
Iemand met een koel hoofd en een warm hart. Is dat wie Richard wil zijn in zijn werk? “Mijn drijfveer is dat ik altijd streef naar verbetering. Ik wil een plek béter achterlaten dan hoe ik hem aantrof. Heb je het dan over bedrijfsvoering, dan is het ontzettend belangrijk dat je die plek, en de mensen die er werken, eerst heel goed leert kennen. Daarom kijk ik uit naar de vele gesprekken die ik de komende tijd ga voeren met de Saxion-collega’s. Om te horen wat goed gaat, maar zeker ook waar zij kansen zien. Die gesprekken wil ik niet alleen aan mijn bureau voeren. Ik ga ook veel rondkijken: bij de diensten, op de academies, in de labs. Ik wil zien, begrijpen en voelen hoe een organisatie als Saxion werkt. Tot in de haarvaten. Bedrijfsvoering ondersteunt altijd het primaire proces. Dus dat proces wil ik goed leren kennen, zodat we ook samen de juiste stappen kunnen zetten. Ik ga dus op pad bij Saxion, maar ik laat me ook graag uitnodigen om eens een uurtje mee te lopen met collega's, om hun werk te leren kennen. Zet me rustig achter de kassa in het bedrijfsrestaurant. Dat vind ik hartstikke leuk en leerzaam.”
Hij zal de komende tijd volop op de vloer te vinden zijn, zegt Richard. Het betekent ook dat hij niet alleen Apeldoorn aandoet, maar ook terug is in zijn oude studentenstad Enschede én de hem zo vertrouwde skyline van Deventer ziet opdoemen, als hij vanuit Naarden-Bussum oostwaarts reist. “Door mijn tijd bij de gemeente Deventer is de stad me zeer vertrouwd. Ik ken hier goed de weg.” Dat geldt ook in figuurlijke zin, voor de gehele regio Stedendriehoek, Salland en Twente, legt Richard uit. Ik heb hier lang gewerkt. Ook toen ik directeur bedrijfsvoering in Epe was, was de Stedendriehoek dichtbij. Oost-Nederland voelt vertrouwd voor mij. Op verschillende manieren. Ik ken veel mensen in de publieke sector en het bedrijfsleven, de partners die ook Saxion vertrouwd zijn. En als Fries herken ik ook de volksaard hier.” Hoe typeert hij die parallel? “Dat je met elkaar de rust en de ruimte inbouwt om mensen tot hun recht te laten komen, hun zegje te laten doen. Het is niet erg als mensen soms wat gereserveerd zijn. Dat verhaal komt er vanzelf wel uit. Er zit hier zoveel trots op wat Saxion bereikt heeft, op de goede naam die onze hogeschool heeft. Die trots wordt op gepaste wijze gedeeld. Je hoeft niet te roepen om zomaar iets te roepen. Je wilt het ook laten zien. En dat is precies de volksaard die me als Fries zo vertrouwd is.”
Mijn drijfveer is dat ik altijd streef naar verbetering. Ik wil een plek béter achterlaten dan hoe ik hem aantrof. Heb je het dan over bedrijfsvoering, dan is het ontzettend belangrijk dat je die plek, en de mensen die er werken, eerst heel goed leert kennen.
Gelijkwaardigheid
Heeft hij er zin in, om binnen het College van Bestuur aan de slag te gaan? “Ja, we zijn nog maar een paar dagen met elkaar op weg, maar ik vind het fijn om mijn eigen achtergrond mee te nemen. Anka en Timo hebben ontzettend veel ervaring in de onderwijssector. Ik ga die ervaring nu ook opdoen, van hen leren, maar ook delen wat ik zelf meeneem. Ik ben een positief ingesteld mens, maar ook een evenwichtig en gedreven persoon. Ik hou wel van een uitdaging, een gesprek voeren dat écht ergens over gaat. En ik ben van de gelijkwaardigheid, dat wil ik beslist meenemen in mijn contacten binnen Saxion. Het gaat er aan tafel om wát er gezegd wordt en niet wíe het zegt. Dus ja, zo sta ik erin.”
Een man met een missie, die er duidelijk zin in heeft. Biedt een drukke en verantwoordelijke baan als bestuurder Richard ook nog ruimte voor ontspanning? “Zeker. Maar ik heb geen bijzondere hobby’s, omdat ik altijd banen heb gehad, die me door de week veel tijd kostten. Dan vond en vind ik het in het weekend juist belangrijk om er voor m’n gezin te zijn. Bovendien hebben mijn vrouw en ik de taken altijd eerlijk verdeeld, toen de kinderen nog klein waren. Sporten doe ik wel, een paar keer per week. Vanavond ga ik met m’n dochter ‘boosten’, een parcours doen in de sportschool. Ik merk ook dat zoiets wel goed voor me is. Even uit het hoofd en ín het lijf. Ook leuk om zoiets samen te doen, als vader en dochter. Weet je, er zit een hele mooie kant aan dat we de afgelopen week samen bij Saxion gestart zijn. Zij leert Saxion kennen als student. Ik als bestuurder. Het is leuk om die beide werelden te verbinden. Ik kan een beetje meekijken door haar ogen, via haar verhalen. Wát is nu het verhaal van de student? Daar wil ik ook achter komen. Want wat we hier aan de bestuurstafel allemaal bedenken, gaat uiteindelijk over dat primaire proces, over onze studenten. Voor wie we het allemaal doen. Dat maakt de cirkel voor mij helemaal rond.”
Fotografie: Thomas Busschers