Shekiba werd docent: ‘Ik probeer studenten zelfvertrouwen te geven en vertel ze mijn eigen verhaal’

Best bijzonder, hoe Shekiba bij Saxion terecht kwam. Toen ze naar Nederland kwam, deed ze allerlei werk. Van vrijwilligerswerk in de kinderopvang tot een functie in een drukkerij. “Maar omdat ik eigenlijk architect ben, kwam ik bij het Enschedese architectenbureau IAA terecht. Daar heb ik twaalf jaar gewerkt. Ik leerde er veel nieuwe dingen, want bouwmethodiek verschilt per land. Er zijn grote verschillen tussen de voormalige Sovjet-Unie, waar ik studeerde, en Nederland.” In 2011 besloot Shekiba haar eigen onderneming op te zetten, waarmee ze als zelfstandig ontwerper aan de slag ging. “Ik kreeg een opdracht om een tafel te ontwerpen en het leek me leuk om een 3D-print te maken, als schaalmodel. Die techniek was destijds nog vrij nieuw. Ik was benieuwd naar die ontwikkelingen, dus stapte binnen bij het FabLab in Enschede. Daar zagen de medewerkers dat ik de bijbehorende software goed kende. Al snel kreeg ik de vraag of ik vrijwilliger wilde worden. Dat wilde ik heel graag, om op de hoogte te blijven van de nieuwste ontwikkelingen op technisch gebied en om nog beter Nederlands te leren spreken.”

Van het FabLab naar Bouwkunde

Zodoende was Shekiba een paar maanden op de vloer van het FabLab te vinden. Daar deed ze onderzoek naar het gebruik van verschillende softwarepakketten voor het printen van bouwelementen. “De toenmalige manager van het FabLab spoorde me aan om te solliciteren bij de opleiding Bouwkunde van Saxion. ‘Wat jij kunt, dat kunnen ze daar goed gebruiken,’ zei hij. Ik wilde eerst niet, was onzeker. Zou mijn Nederlands wel goed genoeg zijn om bij die opleiding te werken? En ik had nog nooit voor een klas met hbo-studenten gestaan. Maar ze bleven me maar aansporen bij het FabLab. Uiteindelijk dacht ik: waarom ook niet, nee heb je. Dat was eind 2013.”

Voor de klas

Shekiba was welkom bij Saxion en deed eerst een aantal maanden onderzoek bij het lectoraat dat gekoppeld was aan de opleiding Bouwkunde. Voor een samenwerkingsproject met Thales hield ze zich bezig met modelleren. Ondertussen liep ze mee met collega’s die voor de klas stonden. “Ik keek mee, maar legde regelmatig zelf dingen uit aan de studenten. En toen kwam de vraag van onze teamleider: of ik zelf les wilde geven. Ik had nog weinig ervaring, maar voelde dat ik het durfde te proberen. Ik dacht: eigenlijk kan er niet écht iets misgaan. Als het niet lukt, dan kan ik altijd een stapje terug doen. [lachend] Het is soms ook mijn valkuil hoor. Als ik het initiatief neem voor iets nieuws, denk ik ook wel eens: waarom heb ik dit eigenlijk gedaan? En als het dan goed gaat, ben ik achteraf heel blij.”

Didactische aantekening

Het was best pittig om dat eerste jaar voor de klas te staan. Daar is ze eerlijk over. De voorbereidingen kostten haar in verhouding meer tijd. “Dat had te maken met taal en het voorbereiden van de lessen. Ik was nog vaak tot laat in de avond, soms tot twee uur ’s nachts bezig. Dan stond ik om zes uur alweer op. Ik wilde het zo goed mogelijk doen voor de studenten. Het kostte me veel energie, maar het gáf me ook energie. Ik zag dat ik iets bereikte.” Inmiddels geeft Shekiba les in Bouwkunde, Bouwtechnische Bedrijfskunde en sinds dit nieuwe schooljaar ook bij Civiele Techniek. Het lesgeven is veel meer routine geworden, maar ze geniet er nog steeds van: “Ik word heel blij van het werken met jonge mensen, om een bijdrage te kunnen leveren aan hun ontwikkeling. En ik vind het belangrijk dat ik mezelf ook blijf ontwikkelen. Dat hoort gewoon bij mijn docentschap.” Ze vindt het mooi dat Saxion die mogelijkheden biedt. Zo haalde ze haar didactische aantekening, waarmee ze zich kwalificeerde als docent. Ook is er ruimte om seminars en evenementen te bezoeken. Met cursussen en opleidingen blijft ze graag ‘bij’ in haar vakgebied, vertelt ze.

Zelfvertrouwen geven

Wat ook veel energie geeft: het begeleiden van studenten. Zeker als ze ziet dat studenten stappen zetten en goed presteren. Maar er is meer, ook als het gaat om de welzijns-kant: “Het is fijn als studenten me in vertrouwen nemen. Ik ben studieloopbaanbegeleider en voer ook één op één-gesprekken, als studenten mijn hulp nodig hebben. Regelmatig staat er iemand na de les bij me. Dan probeer ik zo goed mogelijk te luisteren en advies te geven. Ook dat vind ik een belangrijk aspect aan mijn werk.” Een waardevolle rol dus? “Zeker. En ik kan ook veel van mezelf kwijt in de rol van stagebegeleider. Regelmatig zie ik dat studenten heel bescheiden zijn, op de werkvloer. Als ik een bedrijfsbezoek doe, zeg ik nog wel eens grappend: ‘Dit is het moment waarop je jezelf mag laten zien. Wat je kunt, wie je bent. Neem dat initiatief maar.’ Ik probeer studenten zelfvertrouwen te geven en vertel ze daarbij ook mijn eigen verhaal: ‘Wat ik nu doe, had ik me tien jaar geleden ook niet voor kunnen stellen.’ Daar wil ik ze graag mee inspireren. Zelf was ik ook heel bescheiden en introvert. Sinds ik bij Saxion werk, ben ik daar wel wat in veranderd.”

Internationale studenten

Heeft Shekiba vanuit haar internationale achtergrond ook contact met internationale studenten? “Ja, zeker. Ik spreek ook wel eens internationale studenten aan, om ze te coachen in hoe ze hun weg kunnen vinden op een Nederlandse hogeschool als Saxion. Ik begrijp als geen ander hoe ze zich soms ook 'anders’ kunnen voelen. Zo heb ik me ook gevoeld. Ik wil hen bemoedigen, hen helpen om te wennen. De Nederlandse cultuur kan soms als vrij direct voelen. Zelf ben ik ook directer geworden.” Wat vindt Shekiba zelf een waardevol aspect dat naar de werkvloer kan meenemen, vanuit de Afghaanse cultuur? “Wat ik zo mooi vind aan de Afghaanse cultuur: er is heel veel respect voor de ander, ook voor mensen die maar een paar jaar ouder zijn dan jij. Heel mooi vind ik dat nog steeds. Dat zit ook in mij, merk ik.”

Passie voor het werk

Hoe ziet Shekiba Saxion als werkgever? “We hebben niet veel te klagen hier. Als je jezelf wilt ontwikkelen, dan heb ik ervaren dat er voldoende mogelijkheden zijn. Er lopen hier zoveel mensen rond die echt passie voor hun werk hebben. Dat zie ik terug bij veel collega’s, in de manier waarop ze hun werk doen.” En Shekiba zelf, waar zit haar passie? “Dat ik altijd up-to-date wil blijven in mijn werk, ongeacht of ik ouder word. In de les vertel ik ook vaak over nieuwe ontwikkelingen in de techniek. Onze opleiding moet zich continu vernieuwen. Ik neem graag ontwikkelingen vanuit het vakgebied mee, de opleiding in. Bijvoorbeeld door vakdocenten vanuit het bedrijfsleven uit te nodigen, om in de les te komen vertellen over duurzaamheid, over circulaire bouw. Dat integrale denken krijgt steeds meer nadruk in de opleiding. Maar ik haal ook heel veel plezier uit het begeleiden van studenten. Ik zie ons als docenten als een hulpmiddel dat zij nodig hebben. Wij kunnen hen helpen een stap te zetten naar de toekomst, naar de wereld. Niet alleen met bouwkundige vaardigheden, maar ook als mens. In de manier waarop ze in het leven staan. Ja, dat vind ik ontzettend belangrijk.”

Fotografie: Thomas Busschers